10.000.000 πεποιθησάρες...

Οι βεβαιότητες με τρομάζουν ακόμα κι όταν μιλάμε για ζητήματα με ιδεολογική χροιά, όπως για παράδειγμα αν είμαστε υπέρ ή κατά τής θανατικής ποινής ή των αμβλώσεων. Ποιος ανάμεσά μας διαθέτει πατενταρισμένη τη μεγαλοφυΐα του από μια υπερανθρώπινη Αρχή ώστε να μιλά με σιγουριά για οποιοδήποτε θέμα; Φανταστείτε πόσο περισσότερο με τρομάζουν όταν οι βεβαιότητες σχετίζονται με ζητήματα που ακόμα κι αν ήμασταν αυτόπτες μάρτυρες θα έπρεπε να είμαστε πολύ προσεκτικοί στη διατύπωση γνώμης γιατί δεν είναι δυνατό να ξέρουμε όλες τις πτυχές...

Ήμασταν 10.000.000 Έλληνες μπροστά στην θανάτωση του Ρομά στο Πέραμα ή στο επεισόδιο με τον καθηγητή Βασιλακόπουλο στην Καλαμπάκα; Όχι, κι όμως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κυκλοφορούν 10.000.000 απόψεις για το τι πραγματικά συνέβη, αναλόγως βεβαίως με την ιδεολογική προδιάθεση του καθενός ή τη στάση του απέναντι στον εμβολιασμό. 10.000.000 πεποιθησάρες που, μάλιστα, δεν δέχονται τον αντίλογο...

Φυσικά οι βεβαιότητές μας επεκτείνονται παντού, πιστεύουμε και δεν νομίζουμε, μάλιστα θεωρούμε τις αμφιβολίες ένδειξη πνευματικής καθυστέρησης κι αδυναμίας κοινωνικής ενσωμάτωσης. Με αυτόν τον τρόπο, όμως, διχαζόμαστε δίχως στα αλήθεια να γνωρίζουμε την τύφλα μας κι όταν μας το επισημαίνουν αισθανόμαστε την ανάγκη δικής μας περιχαράκωσης και στιγματισμού των αμφισβητιών. Η δημοκρατία δεν κινδυνεύει μόνο από τους εχθρούς της, αλλά κι από εκείνους που την υπερασπίζονται ως ένα παιχνίδι άσπρου και μαύρου τους κανόνες τού οποίου θέτει μια ολιγαρχία κι εμείς απλώς βρισκόμαστε εδώ για να ρίχνουμε πειραγμένα ζάρια με τη βεβαιότητα ότι η τύχη θα είναι πάντα με το μέρος μας...