Στην Ελλάδα έχουμε καταπιεί τα κλειδιά του Κουτιού της Πανδώρας...

Η φοροδιαφυγή- φοροαποφυγή δεν είναι αποκλειστικώς σπορ των πλουσίων. Οι περισσότεροι έχουν "αθληθεί" σε αυτό έστω και μια φορά στη ζωή τους, αλλά δεν τα φάγαμε όλοι μαζί. Κάποιοι ακόμα δεν μπορούν να χωνέψουν... 

Δεν θα σταθώ τόσο, με αφορμή τα Pandora Papers, στο έλλειμμα κοινωνικής συνείδησης των rich and famous που δεν θέλουν να επιστρέψουν πίσω σε αυτούς που τους έχουν κάνει σπουδαίους ούτε τα σπόρια από τον πλούτο τους. Θα επικεντρωθώ περισσότερο στους πολιτικούς που φοροδιαφεύγουν- φοροαποφεύγουν γιατί το κάνουν αξιοποιώντας νόμους που οι ίδιοι έχουν εισάγει ή έχουν παραλείψει να εισάγουν...

Η φοροδιαφυγή, οι εξωχώριοι παράδεισοι, τα εσκεμμένα παραθυράκια και "μπαλκόνια" στους νόμους δεν μας έχουν έρθει  γραμμένα σε πλάκες από το χέρι τού θεού. Είναι ανθρώπινα δημιουργήματα κι όπως άνθρωποι τα δημιούργησαν έτσι κι άνθρωποι μπορούν να τα σφραγίσουν. Αρκεί, όμως, να υπάρχει η πολιτική βούληση κι όχι διάθεση συναλλαγής τού πολιτικού με το επιχειρηματικό- τραπεζικό- εφοπλιστικό κατεστημένο, όπως συμβαίνει σήμερα...

Όπως κι αν έχει, η βάσιμη κατηγορία πως ο πρωθυπουργός και η σύζυγός του κρύβουν περιουσιακά τους στοιχεία και φυσικά το πώς αυτά αποκτήθηκαν σε άλλες χώρες θα είχε προκαλέσει και πτώση κυβέρνησης. Στη Γαλλία ο Ν. Σαρκοζί φόρεσε βραχιολάκι γιατί απόκρυψε προεκλογική του χρηματοδότηση... 

Στην Ελλάδα, όμως, οι φορολογικές Αρχές κυνηγούν τον κωδωνοκρούστη, εν προκειμένω τον Κώστα Βαξεβάνη, αντί να εντοπίσουν και να σβήσουν τη φωτιά. Αν δεν μπορείς, όμως, να εμπιστευτείς ούτε τη δικαιοσύνη ούτε τα ΜΜΕ τότε οι ακραίες επιλογές σού μοιάζουν όλο και πιο συνετές. Κι αυτό μπορεί να μην αφορά την οικογένεια Μητσοτάκη και τα συμφέροντα για τα οποία κυβερνά, είναι όμως ζήτημα δημοκρατίας...