Η άμεση δημοκρατία δεν είναι ουτοπία, είναι ο μεγάλος τους τρόμος...

Αναρωτιέμαι αν υπάρχει αθηναίος με σώας τας φρένας που να περίμενε καλύτερη κατάληξη για την πλατεία Συντάγματος από αυτή που της καθόρισε ο Κ. Μπακογιάννης του "Μεγάλου Περίδρομου". Ή που να περιμένει καλύτερα αποτελέσματα για το λόφο Στρέφη τον οποίο, ακολουθώντας τα χνάρια τής οικογενειακής παράδοσης, παραδίδει στα χέρια απατεώνων οικογενειακών χορηγών. Αναρωτιέμαι, εν τέλει, αν πράγματι πιστεύατε όταν ψηφίζατε έναν ακόμα γόνο ότι θα αποδεικνυόταν καλός δήμαρχος...

Με πρωθυπουργό Μητσοτάκη και δήμαρχο Μπακογιάννη έχουμε φτάσει ξανά στο σημείο να θεωρούμε προτέρημα κι όχι απλώς αυτονόητο ένας πολιτικός να μην είναι διεφθαρμένος. Στην περίπτωσή τους, μάλιστα, δεν ισχύει ούτε αυτό που ενδεχομένως να ίσχυε για τον Ανδρ. Παπανδρέου, πως μπορεί να τρώνε με χρυσά κουτάλια αλλά αφήνουν κάτι και για το πόπολο. Για το μητσοτακέικο η κοινωνική δικαιοσύνη είναι τόσο απαραίτητη όσο ένα ψυγείο για έναν Λάπωνα...

Υπό μία άποψη, εξάλλου, οι μητσοτάκηδες καλά κάνουν αφού εμείς τους το επιτρέπουμε. Kαι δεν έχουν και πολύ άδικο. Πόσοι, άλλωστε, ανάμεσά μας θα έμεναν ανεπηρέαστοι από τον πειρασμό αν μας ήταν διαθέσιμος κι έμενε ατιμώρητος; Όπως κι αν έχει, όμως, αν οι ηγέτες μας όχι μόνο δεν είναι ικανοί αλλά είναι και φαύλοι γιατί να μην παίρνουμε μόνοι μας τις αποφάσεις που επηρεάζουν τη ζωή μας; Η άμεση δημοκρατία δεν είναι μια ουτοπία, είναι ο μεγάλος τους τρόμος...