Η παραίτηση ο μόνος έντιμος δρόμος για έναν βαθιά ανέντιμο πρωθυπουργό...

Κάποια στιγμή θα συνέβαινε αυτό που συμβαίνει τώρα: τα αντικρουόμενα συμφέροντα των ολιγαρχών φίλων Μητσοτάκη θα έβαζαν τον πρωθυπουργό σε μεγάλες περιπέτειες. Κι αφού στην Ελλάδα δεν λειτουργεί ένα μιντιακό σύστημα που να έχει ως προτεραιότητά του την αλήθεια, μόνο όταν θα έβγαζαν οι ολιγάρχες τα άπλυτά τους στη φόρα θα μαθαίναμε πόση βρομιά κυκλοφορεί στο Μαξίμου τα τελευταία τρία χρόνια. Και είναι τόσο μεγάλη που μοιάζει αδύνατο γι' αυτόν τον πρωθυπουργό να βγάλει το χειμώνα. Μάλλον δεν θα βγάλει ούτε το 2022...

Αν ήμουν ο Αλέξης Τσίπρας, θα είχα πάρει ποπ κορν για να παρακολουθήσω το αλληλοφάγωμα της ελληνικής διαπλοκής που έχει ήδη ξεκινήσει. Γιατί αν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ πηγαίνει διακοπές τον γιο του που πέρασε σε πρότυπο σχολείο ενώ ο ίδιος τα καταγγέλλει, τα αμαρτήματα του πάλαι ποτέ δικομματισμού είναι πολύ σοβαρότερα. Για την ακρίβεια, είναι και ποινικά αδικήματα για τα οποία η δικαιοσύνη δεν θα μπορεί να κάνει για πολύ τα στραβά μάτια όσο κι αν τρομάζει και την Πρόεδρο της Δημοκρατίας το κοινό περί δικαίου αίσθημα...

Στο δευτεριάτικο διάγγελμά του ο Κ. Μητσοτάκης είναι υποχρεωμένος να διαλέξει το ρόλο τού ηλίθιου που δεν καταλάβαινε τι συνέβαινε σε μια υπηρεσία, την ΕΥΠ, την οποία ο ίδιος επέλεξε να έχει υπό τον έλεγχό του από την πρώτη κιόλας εβδομάδα τής πρωθυπουργίας του και με επικεφαλής έναν άνθρωπό του που δεν είχε καν τα τυπικά προσόντα για τη θέση. Μπορεί, βεβαίως, να πει πως αυτά συμβαίνουν και στην Εσπερία και πράγματι συμβαίνουν. 

Εκεί, όμως, δεν θα στεκόταν ούτε μια ημέρα παραπάνω στο αξίωμά του ο ηγέτης που έδινε εντολές για παρακολουθήσεις ή αυτές γίνονταν κάτω από τη μύτη του. Δεν έχουν πει όλη αυτή την ιστορία ελληνικό Γουότεργκεϊτ αδίκως, αφού οι ομοιότητες είναι πάρα πολλές για να κρυφτούν κάτω από το χαλί και η παραίτηση και η προκήρυξη εκλογών ο μόνος έντιμος δρόμος που έχει απομείνει στον βαθιά ανέντιμο πρωθυπουργό τής χώρας...