Πλατεία Νεολουδίτων...

Στη ζωή οφείλουμε να επιλέγουμε τους αγώνες μας, αλλιώς κινδυνεύουμε να γινόμαστε γραφικοί κι όχι μόνο στα μάτια εκείνων που δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα στον κόσμο. Φυσικά, για παράδειγμα, και η κυβέρνηση τοποθέτησε το νέο σταθμό τού μετρό στην πλατεία Εξαρχείων για να ερεθίσει τους "αβατιώτες". Βεβαίως, επίσης, και θα μπορούσε να γίνει 250 μέτρα πιο πέρα και να μην κόβονταν και 70 δέντρα, αλίμονο όμως αν οι νεολουδίτες αντικαθιστούν τις μηχανές με τις στάσεις τού μετρό στη διαβολικότητα κι αυτό το θεωρούμε προοδευτισμό...

Η Ελλάδα έχει μια κυβέρνηση που, πέρα από όλα τα άλλα, μας επιστρέφει στο μετεμφυλιακό κράτος τής δεξιάς, όταν οι πολιτικοί αντίπαλοι και οι μουσουλμάνοι βουλευτές ήταν κίνδυνοι για την εθνική ασφάλεια. Θα έλεγα πως αυτός είναι πολύ σοβαρότερος λόγος για να κατεβούμε στους δρόμους, ακόμα κι αυγουστιάτικα, από το πού θα χτιστεί μια στάση τού μετρό ή για τα λεοντόψαρα που έχουν κατακλύσει τις ελληνικές θάλασσες. Αν χάσουμε το μέτρο χάνουμε και το στόχο κι αν χάσουμε και το στόχο τότε θα είμαστε για να μας κλαίνε και τα λεοντόψαρα...

Ο αριστερισμός δεν συνδέεται πάντοτε με την προοδευτικότητα. Μερικές ή κι αρκετές φορές ξεφεύγει και μετατρέπεται σε φασισμό από την ανάποδη. Ο προοδευτικός, για παράδειγμα, ασχολείται και με τους Έλληνες και γενικότερα με τους ανθρώπους κι όχι μόνο με τους μετανάστες, τους πρόσφυγες και τους κορμοράνους. Και φυσικά δεν εκβάλλει μίσος, όπως πολλές φορές εκβάλλεται στο λόγο και στις πράξεις των αριστεριστών, έστω κι αν οι αποδέκτες του δεν είναι άνθρωποι που θα έπρεπε να συμπαθούμε. Μέτρον άριστον...