Αν ήμασταν πολίτες η κυβέρνηση θα έπεφτε από τα push backs, όχι από τις υποκλοπές...

Οι νεκροί μιλάνε με τον τρόπο τους και βρίσκουν πάντα ένα δρόμο για να επικοινωνούν μαζί μας. Το άταφο επί ημέρες κορίτσι στον Έβρο και το πτώμα μετανάστη που έπλεε μπροστά στα μάτια επιβατών πλοίου δεν ήρθαν από το πουθενά. Είχαν μέχρι μερικές ημέρες πριν ζωή, πατρίδα, οικογένεια και τα έχασαν όλα γιατί πίστεψαν ότι εμείς είμαστε καλύτεροι από τους δικούς τους τυράννους. Διαπίστωσαν, όμως, πικρά ότι ο ανώτερος πολιτισμός μας έχει τα δικά του όρια κι από αυτά ξεφεύγουν όσοι δεν μας μοιάζουν στο χρώμα, στη γλώσσα και στη φυλή...

Το ότι επιτρέπουμε ικέτες τής Γης να πεθαίνουν για να μην αλλοιωθεί ο καταπληκτικός μας πολιτισμός είναι, "απλώς", το κερασάκι στην τούρτα τής υποκρισίας μας. Αρκετοί από εκείνους που έγραψαν το Δεκαπενταύγουστο δακρύβρεχτα κείμενα για την μάνα Παναγιά ή από όσους θα συγκινηθούν στην Επίδαυρο με την Αντιγόνη που αψηφά τους νόμους τής πολιτείας για να θάψει τον αδερφό της, δεν αναγνωρίζουν το δικαίωμα σε έναν αλλογενή μουσουλμάνο να πενθεί το ίδιο για το παιδί του ή να επιθυμεί μια καλύτερη ζωή. Με το ένα χέρι σταυροκοπιούνται και πέφτουν γονυπετείς μπροστά σε θαυματουργές εικόνες- κατά τα άλλα, έχουμε ξεπεράσει την περίοδο της ειδωλολατρίας- και με το άλλο σπρώχνουν πρόσφυγες και μετανάστες πιο βαθιά στους στεριανούς και υγρούς τους τάφους, χειροκροτώντας εκείνους που το κάνουν και σωματικώς...

"Αν κάνουμε push backs, πού είναι οι νεκροί", αναρωτιόταν η Σ. Βούλτεψη και τώρα που τους βλέπουν φάτσα κάρτα και οι ιθαγενείς παραθεριστές έχει ντραπεί και η ντροπή. Λες και πρέπει να φτάνουμε έως τη βιολογική εξόντωση για να μπορούμε να αναγνωρίσουμε μια ανθρώπινη ανάγκη. Ή λες και η ευαισθησία μας μετριέται με νεκρά κορμιά... 

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα πέσει λόγω των υποκλοπών και δικαίως. Θα έπρεπε, όμως, να είχε πέσει για τον ενδεχόμενο δόλο θανάτωσης ικετών τής Γης. Αυτό, ωστόσο, θα προϋπόθετε ένα λαό πολιτών κι όχι πελατών. Κι αυτή είναι η δική μας διαχρονική ντροπή...