Ο Γεωργούλης ήταν λάθος, οι λιγνάδηδες είναι σύστημα...

Ενδεχομένως αν δεν βρισκόμασταν σε προεκλογική περίοδο ο ΣΥΡΙΖΑ κι ο Αλέξης Τσίπρας να μην έδιωχναν αμέσως τον Αλ. Γεωργούλη με το που ανακοινώθηκε το όνομά του. Όπως, επίσης, υπάρχουν δικαιολογημένα ερωτήματα για το τι ήξεραν και τι όχι στην Κουμουνδούρου εδώ και τρία χρόνια που διερευνάται η υπόθεση. Όπως κι αν έχει, όμως, είναι προφανής η πολύ διαφορετική στάση που κράτησαν και η αξιωματική αντιπολίτευση κι ο αρχηγός της σε σύγκριση με την αντίστοιχη της ΝΔ για τις υποθέσεις Ν. Γεωργιάδη, Λιγνάδη και Μίχου...

Πότε δήλωσε, για παράδειγμα, ο Κ. Μητσοτάκης πως είμαστε πάντα με το θύμα και ποτέ με τον θύτη; Πήγαν βουλευτές, ευρωβουλευτές και στελέχη τού ΣΥΡΙΖΑ στο δικαστήριο να υπερασπιστούν έναν παιδοβιαστή; Παρίσταναν ή όχι στη ΝΔ τους ανήξερους για τον πρώην διευθυντή τού Εθνικού Θεάτρου, που ήταν σάρκα από τη σάρκα τους κι όχι ένας περαστικός τυχοδιώκτης, όπως ο Γεωργούλης; Ο πρωθυπουργός δεν κατηγορείται γιατί κάποιοι νεοδημοκράτες αποδείχθηκαν βιαστές. Κατηγορείται, όπως και για πολλά άλλα πράγματα, για την ομερτά που επέλεξε ως στάση απέναντι σε πολύ σοβαρές κατηγορίες...

Ο Λιγνάδης, ο Ν. Γεωργιάδης, ο Πάτσης, ο Χειμάρας, ο Δημητριάδης, ο Μαραβέγιας, ο Μαντάς, ο Καραμανλής και πολλοί δεν άλλοι δεν έτυχαν. Πέτυχαν να ασχημονήσουν χάρη στην άμεση κι έμμεση στήριξη ενός συστήματος εξουσίας που είναι πολύ πιο διεφθαρμένο από τους ίδιους και περιστρέφεται γύρω από τον Κ. Μητσοτάκη. 

Ήταν γαλάζιες ακρίδες που ευδοκίμησαν στο κατάλληλο πολιτικό κλίμα που είχε καλλιεργήσει η Μητσοτάκης Α.Ε. με τους χορηγούς της. Αν, συνεπώς, ο Αλέξης Τσίπρας έχει να απολογείται για μια κακή πολιτική επιλογή, όπως ήταν αυτή του Αλ. Γεωργούλη, στη ΝΔ οφείλουν να απολογηθούν όχι για την περιπτωσιολογία αλλά για τη συστηματικότητα της διαφθοράς τους. Κι αυτή η απολογία είναι πολύ πιο δυσάρεστη...