Ντελιβεράδες του Μητσοτάκη...

Από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κάνει ακόμα το συνέδριό του για να αλλάξει ή να μην αλλάξει θέσεις και ιδεολογία ο μόνος λόγος που οι αποστάτες έφυγαν από το κόμμα είναι γιατί έχασαν τις εκλογές. Αν τους ενδιέφερε τόσο πολύ η Αριστερά θα είχαν μείνει για να την υπερασπιστούν από τον υποτιθέμενο εχθρό της Στέφανο Κασσελάκη. Όταν, όμως, απουσιάζουν τα επιχειρήματα η κουβέντα πηγαίνει στην τοξικότητα. Των άλλων βεβαίως γιατί οι ίδιοι ήταν παναγίτσες...

Τοξικότητα είναι και να πιάνεις από το λαιμό τον σύντροφό σου, να μην συγχαίρεις τον αντίπαλό σου που σε νίκησε, να μην του δίνεις το ελάχιστο περιθώριο χρόνου, να απαιτείς πραξικοπηματική καθαίρεση του νεοεκλεγμένου προέδρου, να φεύγεις με την έδρα που οι πολίτες έδωσαν πρωτίστως στο κόμμα ή να διασπάς χρησιμοποιώντας ως επιχειρήματα μια ομιλία στο ΣΕΒ, τη νοικοκυρεμένη Ελλάδα και, φυσικά, τον Π. Πολάκη. Τοξικότητα, είναι, επίσης, να μην κάνεις καμία αυτοκριτική γιατί έχασες παρά μόνο να λες πως το πόπολο παραπλανήθηκε. Όπως και το να κάνεις γάμο συμφέροντος μόνο και μόνο γιατί δεν βρήκες δέκατο αποστάτη...

Τα κόμματα δεν γίνονται για να ποτίζουμε τους εγωισμούς μας ή, τουλάχιστον, δεν θα έπρεπε να γίνονται γι' αυτόν το λόγο. Το να παρουσιάζεται, συνεπώς, η αποχώρηση της ηγεσίας τής Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ σαν να καταστράφηκε το σύμπαν θα είχε ένα πολιτικό νόημα αν εκπροσωπούσε κάτι παραπάνω από το 3% των φοιτητών, όπως εκπροσωπούσε. 

Αυτοί που έφυγαν, ωστόσο, γενικώς από το ΣΥΡΙΖΑ- γύρω στους χίλιους από τα συνολικώς 150.000 μέλη- όχι μόνο δεν πέτυχαν ποτέ την κοινωνική γείωση αλλά την απέφευγαν όπως ο διάβολος το λιβάνι για να μην χάσουν οφίτσια και δημοσιοϋπαλληλικούς μισθούς. Είναι τόσο ιδεολόγοι που δεν παραιτούνται καν από τις κομματικές θέσεις τους μήπως και χάσουν την αποζημιωσούλα τους. Οι ντελιβεράδες τόύ Κ. Μητσοτάκη...