Το σύστημα τρελάθηκε: πυροβολεί τον αχυράνθρωπό του κι αποθεώνει τους αντιπάλους του...

Αν ο Στέφανος Κασσελάκης είναι αχυράνθρωπος του συστήματος γιατί το σύστημα τον πυροβολεί τόσο πολύ; Κι αν οι αποστάτες είναι τόσο αντισυστημικοί γιατί έχουν πρώτο τραπέζι πίστα στα πάνελ και τα συστημικά ΜΜΕ τους αποθεώνουν όταν μέχρι πρότινος τους πυροβολούσαν επίσης; Tι έκαναν η Π. Πέρκα, ο Ευκλ. Τσακαλώτος ή ο Αλ. Χαρίτσης και η Εφ. Αχτσιόγλου κι από παρίες τού πολιτικού συστήματος μετατράπηκαν σε ελπίδα τού τόπου;...

Φυσικά κι όλα αυτά τα ερωτήματα είναι ρητορικά. Αυτό που μεσολάβησε ήταν η αποστασία τους, μετατρέποντας τους εαυτούς τους σε χρήσιμους ηλίθιους, στην καλύτερη περίπτωση, ή σε συνειδητά συστημικά εξαπτέρυγα στη χειρότερη. Όπως κι αν έχει, όμως, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Δεν ενίσχυσαν τη ριζοσπαστική Αριστερά- δεν έχει, άλλωστε, αποστεί από αυτή ο ΣΥΡΙΖΑ αφού δεν έχει αλλάξει το καταστατικό του-, αντιθέτως την τεμάχισαν και την έκαναν αντικείμενο περίγελου από την πιο ακραία δεξιά. Αυτή που υποτίθεται πως θα πολεμήσουν τώρα με νύχια και με δόντια όταν επί τόσους μήνες και χρόνια οι περισσότεροι από αυτούς πολεμούσαν τις διαδοχικές ηγεσίες τού ΣΥΡΙΖΑ, φανερά και υπόγεια... 

Όλα αυτά, ωστόσο, δεν σημαίνουν πως ο Στέφανος Κασσελάκης πρέπει να κλειστεί στο οχυρό τής θυματοποίησης, όπως ο Αλέξης Τσίπρας, και να μην βγει μπροστά δυναμικά και, κυρίως, με προτάσεις. Κανείς δεν περιμένει να παρουσιάσει άμεσα ένα κυβερνητικό πρόγραμμα, ωστόσο οφείλει να επεξεργαστεί και να παρουσιάσει μερικές προτάσεις που αφορούν την καθημερινότητα των πολιτών- για την υγεία, την παιδεία, την ακρίβεια, τη στεγαστική πολιτική, τις φυσικές καταστροφές. 

Το επικοινωνιακό του χάρισμα ενδεχομένως να αρκούσε αν τον λιβάνιζαν από το πρωί μέχρι το βράδυ τα μίντια. Από τη στιγμή, όμως, που συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο καλείται άμεσα να μιλήσει προγραμματικά. Όλα τότε θα γίνουν πολύ πιο εύκολα από όσο είναι σήμερα...