Ανεντιμότατοι σύντροφοι...

Η εσωκομματική αντιπολίτευση στο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να υπερηφανεύεται για την ιδεολογική της καθαρότητα- έστω και λίγο σκονισμένη από το μνημόνιο-, όχι όμως και για την εντιμότητά της. Δεν είναι, για παράδειγμα, έντιμο να αποκαλύπτεις την ονομασία νέου κόμματος και του στόχου του για τις ευρωεκλογές και την ίδια ώρα να επικαλείσαι την ανεκτικότητα της Αριστεράς για να μην σου πάρουν το σκαλπ. Και ούτε είναι έντιμο να κρατάς ίσες αποστάσεις όταν συμβαίνουν αυτά, προσδοκώντας στην ουσία στην πτώση τού αρχηγού ώστε να πάρεις της ρεβάνς με υψωμένο ή όχι το βελούδινο χεράκι σου...

Το τι κάνει η εσωκομματική αντιπολίτευση είναι γνωστό. Το έκανε, άλλωστε, εδώ και χρόνια και σε βάρος ενός προέδρου που δεν ήταν δεξιός, αμερικανάκι κι εφοπλιστής. Σε αυτόν επιτέθηκαν, άλλωστε, και στη μάζωξη του Τριανόν... 

Το ζήτημα είναι τι κάνει ο πρόεδρος. Κι όσο δεν κάνει και πολλά για να τελειώνει με αυτή την αντιπολίτευση, ιδίως αν κάνει πίσω ως προς τις διαγραφές, τότε θα χάνει από παντού κι ο ΣΥΡΙΖΑ θα εξαϋλωθεί. Αυτοί που τον θεωρούν όργανο του διεθνούς καπιταλισμού έχουν πάει στο ΚΚΕ ή θα πάνε στην ΑΟΡΑ κι εκείνοι που πίστεψαν στην αποφασιστικότητά του δεν θα έρθουν ποτέ...

Κατανοώ πως ο Στέφανος Κασσελάκης θέλει να πείσει πως είναι Αριστερός, υπέρ τού κράτους δικαίου και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Κι ούτε είναι κακό να τα θέλει όλα αυτά, αντιθέτως. Είναι μέγα λάθος, ωστόσο, για να πείσει την κοινωνία και να τα πετύχει να επανέρχεται σε τακτικές και στρατηγικές που απέτυχαν στις τελευταίες εκλογές. Ο Αλέξης Τσίπρας έχασε γιατί πολεμήθηκε κι από τους δικούς του, είτε σκοπίμως είτε όχι. Δεν είναι, ωστόσο, τοτέμ, πολλώ δε μάλλον το σύστημα της Κουμουνδούρου που τον έσπρωξε στην καταστροφή και τώρα, μέσα στη δολιότητα ή στην ανεπάρκειά του, σπρώχνει έναν ακόμα αρχηγό στο γκρεμό...