Οι κουρασμένοι κούρασαν...

Αν το "φαινόμενο Κασσελάκης" έχει γίνει ήδη βιβλίο, με τον εκφραστή του να έχει μάλιστα τα άντερα να μιλήσει στην εκδήλωση παρουσίασης ενός πονήματος που αναπαράγει στερεότυπα με τη σέσουλα, πρέπει να γραφτεί ένα και για το "φαινόμενο Αχτσιόγλου". Πώς, δηλαδή, μια νέα γυναίκα με μία επαρκή πολιτική παρουσία, αν κι όχι χαρισματική, μετατρέπεται σε μερικούς μήνες ή επιτρέπει να την μετατρέψουν από το κορίτσι τής διπλανής πόρτας σε διψασμένη για εκδίκηση μέγαιρα γιατί δεν της δόθηκε ο θρόνος που θεωρούσε πως δικαιούταν. Κι αυτό το βιβλίο δεν θα περιέχει δοξασίες, αλλά δυστυχώς πραγματικά γεγονότα...

Μπορεί να έχει δίκιο σε πολλά για τα οποία κατηγορεί τον Στέφανο Κασσελάκη, αλλά ήταν η ίδια, για παράδειγμα, που προέταξε την εκλογή προέδρου από ένα συνέδριο που θα διατύπωνε το πολιτικό πλαίσιο το οποίο θα υπηρετούσε ο πρόεδρος. Ούτε το "κόμμα δομών" είναι ολοκληρωμένο πολιτικό μανιφέστο ούτε είναι δυνατό να προτάσσεται ως λύση για το ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν αυτές ακριβώς οι δομές κι οι συμβιβασμοί που έκανε εντός τους ο Αλέξης Τσίπρας που έφεραν το 17,85% του Ιουνίου. Κι όταν χάνεις καθαρά αποδέχεσαι την ήττα σου όπως θα περίμενες από τον αντίπαλό σου να πράξει αν είχες κερδίσει εσύ...

Δεν είναι ντροπή να σε έχει απογοητεύσει μια εκλογική ήττα. Ποιος προοδευτικός πολίτης, άλλωστε, δεν απογοητεύτηκε το Μάιο και τον Ιούνιο; Ούτε είναι ντροπή να αισθάνεσαι κουρασμένος και να θέλεις να περνάς περισσότερο χρόνο με το παιδί σου... 

Οι κουρασμένοι, ωστόσο, κούρασαν και τους προοδευτικούς πολίτες με τις γελοίες δικαιολογίες τους για να μην δώσουν έστω την ανοχή τους σε έναν νέο άνθρωπο που δηλώνει πως θέλει να αναγεννήσει την Αριστερά. Τον πολεμούν από την πρώτη ημέρα όχι για τις ιδέες του αλλά γιατί τους πήρε τη μπουκιά μέσα από το στόμα... 

Είχαν μοιράσει τους ρόλους στο ΣΥΡΙΖΑ της μιζέριας και ήρθε το αμερικανάκι να δώσει ζωή στο νεκροταφείο τους και να δοκιμάσει να δημιουργήσει ξανά το ΣΥΡΙΖΑ της ελπίδας και της αισιοδοξίας. Ηρωοποίησαν την ήττα τους, υπονόμευσαν την προοπτική νίκης, πρόβαλαν στους άλλους το βούρκο τους και τώρα ανοίγουν σκισμένα πανιά για την πολιτική ανυπαρξία...