Στο Σύνταγμα και στους νόμους δεν γράφει κάτι για παραγραφή λόγω σαράντα τακατό...

Όταν η απάντηση που δίνεις δεν είναι "είμαι αθώος", αλλά "πήρα σαράντα τακατό" μάλλον κάποιο λάκκο έχει η φάβα. Κι αυτό συμβαίνει με τον Κ. Μητσοτάκη, ο οποίος κάθε φορά που εμφανίζεται στη Βουλή- όχι και πολύ συχνά- είναι όλο και πιο αλαζονικός, όλο και πιο επηρμένος. Κι αν μερικούς μόλις μήνες μετά τις εκλογές, με την αντιπολίτευση ακόμα ζαλισμένη και τα κυρίαρχα ΜΜΕ καλοταϊσμένα, τον παίρνει να εκδηλώνει αυτή τη συμπεριφορά, δεν θα μπορεί για πολύ καιρό ακόμα οι απαντήσεις του να είναι "σας διέλυσα στις εκλογές, αφήστε με ήσυχο να εξυπηρετώ την ολιγαρχία"...

Εν μέρει ο πρωθυπουργός έχει δίκιο να μιλά για ξέπλυμα των παρακολουθήσεων από τους εκλογείς. Όσοι προσήλθαν στις κάλπες το Μάιο και τον Ιούνιο θα έπρεπε να είναι νοητικώς ρηχοί για να πιστεύουν ότι ο Μητσοτάκης δεν είχε καμία σχέση με τις υποκλοπές. Μόνο που η δικαιοσύνη δεν μπορεί να επικαλείται ένα εκλογικό αποτέλεσμα για να μην κάνει τη δουλειά της. Ας βρει άλλη δικαιολογία για να καθαρίσει τον νταβατζή της...

Το ίδιο, βεβαίως, ισχύει και για άλλα ανομήματα, όπως τα push backs στο Αιγαίο, η αστυνομική αυθαιρεσία και προστασία των ακροδεξιών ή τα υπερκέρδη λίγων εταιρειών. Το ότι δεν συγκινούν τους πολίτες ή, ακόμα χειρότερα, αυτοί τα επικροτούν δεν νομιμοποιείται η παρανομία. 

Αν, συνεπώς, υπάρχουν και πολιτικοί ένοχοι, που ασφαλώς και υπάρχουν, οφείλουν να λογοδοτήσουν στον φυσικό τους δικαστή. Κι εκεί δεν υπάρχουν "σαράντα τακατό", αλλά Σύνταγμα και νόμοι σε ένα κράτος που θέλει να λέγεται κράτος δικαίου κι όχι ολοκληρωτικό καθεστώς...