Αυτοί που χαντάκωσαν τον Τσίπρα τον παραμυθιάζουν για δεύτερη φορά...

Ο Αλέξης Τσίπρας έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια με την κοινωνία όρθια, επέλυσε το Μακεδονικό κι ενίσχυσε τα ατομικά δικαιώματα, ανάμεσα σε άλλα επιτεύγματα της κυβέρνησής του. Η Ελλάδα και η Αριστερά τού χρωστάνε πολύ περισσότερα από όσα είναι διατεθειμένες να του αναγνωρίσουν σήμερα, αλλά θα το πράξουν με το πέρασμα του χρόνου. Ήδη, άλλωστε, οι εξελίξεις γύρω από τη Συμφωνία των Πρεσπών και τα δειλά συγγνώμη που ακούγονται είναι ένα πρώτο βήμα αναγνώρισης της προσφοράς ενός πολιτικού που με τα λάθη και τις υπερβολές του ήταν από τους λίγους που κυβέρνησαν τη χώρα δίχως κάποιο σκάνδαλο διαφθοράς να τον βαραίνει...

Ο Αλέξης Τσίπρας, ωστόσο, έγινε δυστυχώς τοξικός για την κοινωνία εξαιτίας τού ανηλεούς πολέμου που δέχθηκε από την ολιγαρχία και της δικής του ανικανότητας να ξεχωρίσει ποιοι τον στήριζαν και ποιοι τον υπονόμευαν. Όσο κι αν κάποιοι χτίζουν παραμύθια περί επανόδου του πάνω σε ένα λευκό άλογο για να ενώσει την ευρύτερη Αριστερά δεν έχει καμία ελπίδα να επιστρέψει ως πρωταγωνιστής. Μπορεί να καταλάβει μια αξιόλογη θέση στην Ευρώπη ή να γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Μπορεί, επίσης, να γίνει αρχηγός ενός μικρού κόμματος. Πρωθυπουργός, όμως, δεν θα ξαναγίνει...

Αυτοί που χαντάκωσαν τον Αλέξη Τσίπρα στήνουν τώρα σενάρια επιστροφής του, αξιοποιώντας και την εύλογη επιθυμία τού μόλις 50χρονου πρώην πρωθυπουργού να βρει έναν πολιτικό ρόλο. Το κάνουν γιατί τον αγαπούν; Όχι, το κάνουν από μίσος γι' αυτόν που τον διαδέχθηκε κι ο οποίος μέχρι τώρα έχει δείξει πως ξέρει να αποφεύγει τις λακκούβες στις οποίες έπεφτε ο προκάτοχός του...