Οι ηττημένοι έχουν ήδη κερδίσει...

Δεν έχει πλέον μεγάλη σημασία αν ο Στέφανος Κασσελάκης αποφασίσει να οδηγήσει το ΣΥΡΙΖΑ σε νέες εκλογές ή συρθεί σε αυτές μετά από πρόταση μομφής. Η εσωκομματική αντιπολίτευση έχει ήδη πετύχει το στόχο της, που δεν είναι φυσικά να κερδίσει στις κάλπες αλλά να ρευστοποιήσει το κόμμα προκειμένου να βρει ζεστασιά στο ΠΑΣΟΚ, στους αποστάτες ή σε ένα νέο προοδευτικό φορέα που δεν θα υπάρξει ποτέ. Ήδη, άλλωστε, οι περισσότεροι που δεν παρακολουθούν εκ του σύνεγγυς τα της Κουμουνδούρου, κάνοντας ένα δώρο υγείας στους εαυτούς τους, έχουν χρεώσει το τσίρκο σε όλους και πρωτίστως στον αρχηγό. Ανεξαρτήτως αν αυτό είναι άδικο για τον Κασσελάκη...

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει κάνει αρκετά λάθη στο λιγότερο από ένα χρόνο που βρίσκεται σε αυτήν τη θέση και στην πολιτική. Κανένα, ωστόσο, από αυτά δεν δικαιολογεί διάσπαση ή μια κριτική που φυσικά δεν είναι ούτε καλοπροαίρετη ούτε εποικοδομητική αλλά διαλυτική για το όλο οικοδόμημα και προβάλλει προσωπικό μίσος σε βάρος του. Αλίμονο αν μισή ομιλία στο ΣΕΒ, μια δήλωση περί "ιερής συμμαχίας" για το ΝΑΤΟ από το οποίο άλλωστε δεν θέλει να φύγουμε ο ΣΥΡΙΖΑ ή ένας πολυτελής γάμος αποτελούσαν λόγους διάλυσης ενός κόμματος. Απλούστατα δεν θα υπήρχαν κόμματα σε μία τέτοια περίπτωση...

Ο Κασσελάκης θα στενοχωρηθεί, αλλά έχει χρήματα και θα μπορέσει να κάνει μια άνετη ζωή αν καθαιρεθεί. Το μεγάλο "γαμώτο", ωστόσο, είναι για τις δεκάδες χιλιάδες οι οποίες στήθηκαν πέρυσι τέτοιο καιρό στις ουρές για ένα κόμμα που ήταν και ηλεκτρονικά αναλφάβητο για να ψηφίσουν επιτέλους έναν νέο άνθρωπο που δεν προερχόταν από τον κομματικό σωλήνα, που είχε εργαστεί στον πραγματικό κόσμο, που μπορεί να μην μιλούσε πολιτικά και σε καλά ελληνικά αλλά ανθρώπινα και με ενσυναίσθηση. 

Όλοι αυτοί οι προοδευτικοί πολίτες και πολλοί άλλοι που έβλεπαν με συμπάθεια αυτό το φρέσκο αέρα σε ένα βρόμικο τοπίο εδώ κι αρκετό καιρό ατενίζουν το μέλλον με μεγάλη απαισιοδοξία. Όχι γιατί ο Κασσελάκης είναι ο εκλεκτός τού θεού που θα μας σώσει από το πιο φαύλο καθεστώς τής μεταπολίτευσης, αλλά γιατί αισθάνονται πια με μια σχετική σιγουριά ότι η πολιτική είναι ένα κλειστό επάγγελμα γόνων ή κομματόσκυλων που αποφασίζουν για τις ζωές μας χωρίς να ξέρουν τίποτα γι' αυτές. Και να ύστερα τα κροκοδείλια δάκρυα βροχή γιατί οι ναζί επέστρεψαν και στη Γερμανία...