Η μεγαλύτερη ευθύνη για την τοξικότητα στην πολιτική ζωή με αφορμή τα Τέμπη βαραίνει την κυβέρνηση. Η κατάντια τού σιδηρόδρομου, το δυστύχημα και η συγκάλυψή του φέρουν την υπογραφή Μητσοτάκη. Κανένα κόμμα, άλλωστε, της αντιπολίτευσης δεν μπορεί να κινητοποιήσει εκατοντάδες χιλιάδες ή κι εκατομμύρια πολίτες...
Τίποτα, συνεπώς, δεν συγκρίνεται με τη χυδαιότητα των κυβερνώντων. Κι ας κάνουν κάποια κόμματα της αντιπολίτευσης ό,τι μπορούν για να την ανταγωνιστούν προσπαθώντας να κρύψουν τις πολιτικές τους ανεπάρκειες πίσω από τον πόνο 57 οικογενειών που έγινε ο πόνος όλων των Ελλήνων. Τι νόημα έχει, για παράδειγμα, η κατάθεση πρότασης δυσπιστίας τουλάχιστον τη δεδομένη χρονική στιγμή; Θα πέσει η κυβέρνηση; Πιθανότατα όχι. Κι αν πηγαίναμε σε εκλογές ποιος θα τις κέρδιζε; Μάλλον αυτός που θα είχαμε ρίξει ένα μήνα πριν...
Πολλοί πολίτες θεωρούν πως όλοι οι πολιτικοί είναι ίδιοι και δυσπιστούν κι απέναντι σε άλλους θεσμούς, όπως η δικαιοσύνη, η αστυνομία και η εκκλησία. Από την άλλη, ωστόσο, δεν πρόκειται να εμπιστευτούν το μέλλον τους σε μονοπρόσωπες ΕΠΕ, σε κόμματα του ενός αρχηγού κι από πίσω το χάος. Όσοι, επομένως, συγκροτούν οργανώσεις σε όλη τη χώρα, δίνουν τη δύναμη στους πολίτες ώστε αυτοί να δίνουν γραμμή κι όχι να την περιμένουν από στελέχη που ανυπομονούν για νέα οφίτσια δεν είναι ανόητοι αλλά έρχονται από το μέλλον. Τουλάχιστον αυτό που θα έπρεπε να είναι το μέλλον...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου