Αντιγράφω από τη Βικιπαίδεια: "Ο μαύρος κύκνος εννοείται ως ένα ολιγοπίθανο κι απρόβλεπτο γεγονός που λαμβάνει χώρα σε μια οποιαδήποτε σειρά πιθανών και συνηθισμένων γεγονότων σε κάθε δραστηριότητα μιας κοινωνίας κι ανατρέπει δραματικά προς το χειρότερο ή το καλύτερο τη δομή της". Σε μια χώρα που η κυβέρνησή της είναι διεφθαρμένη και η αντιπολίτευση ανεπαρκέστατη αυτός ο "μαύρος κύκνος" ήταν οι οικογένειες των θυμάτων των Τεμπών. Αν είχαν λουφάξει, αν είχαν συμβιβαστεί με τη μοίρα τους, αν έλεγαν "δεν βαριέσαι, ας τα παρατήσουμε, αυτή είναι η Ελλάδα" σήμερα η πατρίδα μας δεν θα ζούσε τις ογκωδέστερες διαδηλώσεις της από τη μεταπολίτευση και μετά...
Όταν ένας ολόκληρος λαός κατεβαίνει στους δρόμους για να απαιτήσει δικαιοσύνη κι αλήθεια δεν χρειαζόμαστε άλλη απόδειξη για την κατάπτωση των θεσμών τής Γ' Ελληνικής Δημοκρατίας. Όση προπαγάνδα κι αν επιστρατευτεί, όσα υπουργικά χουντικά σταγονίδια κι αν αλυχτήσουν, όσο μιθριδατισμό κι αν έχουμε αποδεχθεί, το αίτημα της μάνας και του πατέρα να μάθουν επιτέλους, ύστερα από δύο χρόνια, γιατί σκοτώθηκε το παιδί τους προκαλεί ανατριχίλα που διαπερνά ολόκληρο το σώμα τής ελληνικής κοινωνίας. Κι όσο εκείνοι που είναι υπεύθυνοι για το έγκλημα- είτε πολιτικά είτε και ποινικά- δεν αναλαμβάνουν ούτε καν την ελάχιστη ευθύνη αυτή η ανατριχίλα που ήδη έχει γίνει οργή θα μετατραπεί σε χείμαρρο που θα τους παρασύρει νωρίτερα ή αργότερα...
Δεν τρέφω αυταπάτες: τα καθεστώτα διαθέτουν συστήματα ασφαλείας και τις απαραίτητες ρεζέρβες. Δεν είναι, όμως, πάντοτε συμπαγή. Κάποιες φορές παρουσιάζουν και ρωγμές που τις εντοπίζουν μαύροι κύκνοι και τις αξιοποιούν.
Μπορεί οι σημερινές διαδηλώσεις να είναι μια τέτοια περίπτωση, μπορεί κι όχι. Όπως κι αν έχει, όμως, αποτελούν σημείο καμπής κι αυτό γιατί είναι η πρώτη φορά από το 2015 που η κοινωνική αμηχανία για τη μνημονιακή κωλοτούμπα τής τσιπρικής Αριστεράς πηγαίνει στην άκρη και βρίσκει τα δημοκρατικά αντανακλαστικά της, αυτά που είχαν χαθεί, για παράδειγμα, στην περίπτωση των παρακολουθήσεων. Κι όταν γίνεται η αρχή ακολουθεί το τέλος. Το δίκαιο τέλος τους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου