Το ότι το διεθνές δίκαιο δεν έχει καμία σημασία για το δίδυμο Τραμπ- Μασκ είναι οφθαλμοφανέστατο. Είναι, όμως, η πρώτη φορά που οι ΗΠΑ δεν το σέβονται; Όταν προηγούμενοι πρόεδροι υποκινούσαν, για παράδειγμα, δικτατορίες σε άλλες χώρες ή εισέβαλλαν δίχως καμία σχετική απόφαση του ΟΗΕ το έκαναν τηρώντας το; Ο Τραμπ τουλάχιστον δεν προσπαθεί να αμπαλάρει τον ιμπεριαλισμό του με σάλτσες για δημοκρατία και παγκόσμια ειρήνη. Δεν το γράφω για να του απονείμουμε εύσημα, αλλά μήπως κι αντιληφθούμε και το δικό μας μέγεθος υποκρισίας ως Ευρώπη...
Καμία αντίρρηση, ο Αμερικανός αντιπρόεδρος εμφανίστηκε στο Μόναχο ως επικυρίαρχος κι όχι ως φίλος. Είχε, όμως, άδικο όταν μας είπε πως στη Γηραιά Ήπειρο δεν σεβόμαστε πάντα τη λαϊκή ετυμηγορία ή την ελευθερία τού λόγου;
Μάλλον όχι, γι' αυτό και πριν καταδικάσουμε την αλαζονεία του θα ήταν χρήσιμο να ανοίγαμε και τη δική μας ντουλάπα με σκελετούς για να την ξεσκαρτάρουμε. Θα βρίσκαμε πως έχουμε πολύ περισσότερους από όσους μας επιβάλλουν τα ευρωπαϊκά μας ιδεώδη από τα οποία τόσα έχουν υποφέρει οι αποικιοκρατούμενοι λαοί...
Ποιος δεν θέλει να τελειώσουν οι πόλεμοι στη Μέση Ανατολή και στην Ουκρανία; Με κάθε τίμημα ωστόσο; Ακόμα κι αν αυτό είναι η επιβεβαίωση ότι λίγοι ισχυροί θα χαράσσουν στο διηνεκές τα σύνορα και τις τύχες ξένων λαών;
Ακόμα κι αν η νέα τάξη πραγμάτων δεν διαφέρει από την παλιά παρά μόνο στο θράσος; Κι αν αύριο μεθαύριο ο Τραμπ κι ο Πούτιν μοιράσουν το Αιγαίο και την Κύπρο θα είμαστε το ίδιο τραμπικοί και πουτινικοί; Ή θα τους αποτρέψει κάποιο φαντασιακό φιλελληνικό αίσθημα; Ως πότε θα δικαιώνουμε με την ευπιστία μας τον εθνικό μας ποιητή για τις τραγωδίες μας;...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου