Ο Στέφανος Κασσελάκης έπρεπε να είχε υποβάλει την παραίτησή του από την προεδρία τού ΣΥΡΙΖΑ τον περασμένο Αύγουστο, όταν και είχε φανερωθεί επί της ουσίας όλο το σχέδιο πραξικοπήματος που ολοκληρώθηκε η υλοποίησή του με το συνέδριο του μπουζουξίδικου. Όφειλε από τότε να άφηνε αυτούς που σκότωσαν την "πρώτη φορά Αριστερά" και να την θάψουν, όπως άλλωστε θα συμβεί αργά ή γρήγορα. Στην Κουμουνδούρου διάλεξαν να ακολουθήσουν ένα σπιράλ πολιτικού θανάτου προκειμένου να διασωθούν προσωρινά ορισμένα μισθολόγια, είναι μια μαύρη τρύπα από την οποία, όπως γνωρίζουν οι φυσικοί πολύ καλύτερα από εμένα, δεν μπορεί να διαφύγει ούτε καν το φως...
Όλοι ξέρουν τι συνέβη στο ΣΥΡΙΖΑ, τόσο αυτοί που έφυγαν όσο κι αυτοί που έμειναν. Δεν υπάρχει, συνεπώς, κανένας λόγος να αναζητούν στο Κίνημα Δημοκρατίας ακόμα ψηφοφόρους από εκεί όπου έχουν αποδεχθεί ότι στο όνομα της αριστερής καθαρότητας- όσο γελοίο κι αν είναι το επιχείρημα όταν διατυπώνεται από αυτούς που κατάπιαν αμάσητο ένα τρίτο νεοφιλελεύθερο μνημόνιο- είναι επιτρεπτό να γίνονται τα πάντα, και να εξευτελίζονται η λαϊκή κυριαρχία και η δημοκρατία. Τι νόημα έχει, άλλωστε, να κυνηγάς να πάρεις από τους πρώην συντρόφους σου ένα 4% όταν στην κοινωνία, σχηματικώς μιλώντας, υπάρχει ένα 40% που αναζητά κομματική εκπροσώπηση; Με αυτόν τον τρόπο χάνεις το δάσος για να πάρεις εκδίκηση από το δέντρο που όποιος το αγγίζει λερώνεται...
Ήταν λάθος τού Κασσελάκη που έφυγε για τις ΗΠΑ σχεδόν αμέσως μετά την ίδρυση του Κινήματος Δημοκρατίας. Έχει, επίσης, ανάγκη δίπλα του κι έμπειρους στην πολιτική επικοινωνία και στους κομματικούς βυζαντινισμούς...
Είναι, πάντως, αλήθεια ότι πολύς κόσμος, ιδίως στην επαρχία, δεν γνωρίζει ότι πίσω από το Κίνημα Δημοκρατίας είναι ο Κασσελάκης. Όσο, όμως, κι εκείνος αφιερώνει πολύ περισσότερο χρόνο από όσο χρειάζεται- ούτε λεπτό κατά την άποψή μου- στα όσα συνέβησαν στο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να ξεκολλήσει δημοσκοπικά...
Η κοινωνική πλειοψηφία που βγάζει φλύκταινες με το αντιδημοκρατικό μόρφωμα δεν έχει ούτε το χρόνο ούτε τη διάθεση να επιμερίσει ευθύνες και δεν ενδιαφέρεται να δικαιώσει τον Κασσελάκη. Ζητά, αντιθέτως, φρέσκες και καινοτόμες ιδέες, καθώς κι αξιοπιστία ώστε να ξεκολλήσει από το οικονομικό και ηθικό τέλμα. Η αυτολύπηση, ωστόσο, όσο δικαιολογημένη κι αν είναι, και η αυτοαναφορικότητα δεν εμπνέουν ηγετικότητα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου