Όσο διεξάγονται αθλητικές διοργανώσεις στις οποίες θα ανταγωνίζονται μεταξύ τους εθνικές ομάδες από τα κράτη- μέλη τής ΕΕ μην περιμένετε την ομοσπονδιοποίηση της Γηραιάς Ηπείρου. Δεν ισχυρίζομαι πως είναι κακό να μην φτάσουμε στο φεντεραλισμό, αλλά αν αυτό είναι το όραμα των ευρωπαϊκών ηγεσιών δεν θα επιτευχθεί ποτέ όσο θα αισθανόμαστε πρώτα Έλληνες ή Γερμανοί και δευτερευόντως Ευρωπαίοι. Αυτοί, άλλωστε, που κατά την ελληνική κρίση χρέους προέτασσαν την τιμωρία- λες και οι τράπεζές τους, για παράδειγμα, ήταν αμέτοχες ευθυνών- από την αμοιβαιότητα δεν μπορούν σήμερα να πείθουν όταν μιλάνε για την αναγκαιότητα για κοινές πολιτικές άμυνας κι ασφάλειας...
Το παράδειγμα του αθλητισμού είναι απλώς ενδεικτικό. Αν δεν είμαστε αποφασισμένοι να αποσυνδέσουμε τους λαούς τής Ευρώπης από τις εθνικές τους συνειδήσεις- επαναλαμβάνω, δεν το θεωρώ επιθυμητό- δεν θα φτάσουμε ποτέ όχι μόνο στην ομοσπονδία αλλά ούτε καν σε κοινή εξωτερική πολιτική. Γι' αυτό και είναι ρεαλιστικότερο από το να συνεδριάζουν κάθε τρεις και λίγο οι ευρωπαίοι ηγέτες για την Ουκρανία να εστιάσουν σε ζητήματα όπου πραγματικά μπορούν να υπάρξουν συγκλίσεις προς όφελος των ευρωπαίων πολιτών. Το να επιζητάς την ανεξαρτητοποίηση από τις ΗΠΑ ή τη Ρωσία σε έναν τόσο στενά διασυνδεδεμένο πλανήτη με εντελώς διαφορετικές ιστορικές παραστάσεις κι εθνικά συμφέροντα είναι δυσκολότερο κι από τον τετραγωνισμό τού κύκλου...
Τούτων δοθέντων γίνεται ακόμα πιο κατανοητό το πόσο τραγικό ήταν η Ελλάδα να βάλει όλα της τα λεφτά στις ΗΠΑ. Στείλαμε, κατόπιν εντολών τής Ουάσιγκτον, ένα σκασμό όπλα στην Ουκρανία αποδυναμώνοντας την εθνική μας άμυνα για χάρη των Αμερικανών και τώρα οι Αμερικανοί λένε στον Β. Ζελένσκι να κάνει εκλογές και να αποδεχθεί όποια ειρήνη τού επιβάλουν. Πάνε χαμένα, επομένως, η "σωστή πλευρά τής ιστορίας", τα χειροκροτήματα στο Κογκρέσο και τα "ανήκομεν εις τη Δύση". Μάλλον ανήκομεν εις τα κορόιδα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου