Στην πολιτική πολύ λίγα πράγματα μπορούν να είναι αποκρουστικότερα από τη συγκάλυψη ενός εγκλήματος με 57 νεκρούς. Αν δεν είσαι διατεθειμένος να αναγνωρίσεις την υπέρτατη αξία τής ανθρώπινης ζωής δεν είμαι κι εγώ διατεθειμένος να σου αναγνωρίσω την ιδιότητα του συνομιλητή μου...
Δεν είναι, όμως, η συγκάλυψη το μοναδικό αποκρουστικό που ακούμε τους τελευταίους μήνες στο δημόσιο διάλογο, έστω κι αν δεν είναι της ίδιας απαξίας. Αποκρουστικό είναι και να προσκαλείς σε προοδευτικό μέτωπο όταν εσύ το έχεις πρώτα διασπάσει ή το έχεις αποκλείσει. Υπό αυτή την έννοια βρίσκω απολύτως λογικό ο Ν. Ανδρουλάκης να μην επιθυμεί συνεργασία με αυτούς που έχασαν κι έφυγαν ή με αυτούς που έδιωξαν για να μην χάσουν. Πώς να τους έχει εμπιστοσύνη;...
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε μείνει ενωμένος υπό τη νέα του ηγεσία μετά την παραίτηση Τσίπρα σήμερα θα είχε υπερσκελίσει τη ΝΔ στις δημοσκοπήσεις. Φυσικά κι αυτή είναι μία εκτίμηση, η οποία βασίζεται ωστόσο στην κοινή λογική: όταν ρίχνεις τη ΝΔ από το 41% στο 28%, μένεις δεύτερος στη γενική ψήφο, κερδίζεις ξανά στη νεολαία κι όλα αυτά ύστερα από τόση αμφισβήτηση από τους υποτιθέμενους συντρόφους σου και τη λευκή απεργία που έκαναν στις ευρωεκλογές- όταν δεν καλούσαν τους δικούς τους ψηφοφόρους να ψηφίσουν άλλα κόμματα-, έχω κάθε λόγο να πιθανολογώ πως θα μπορούσε τώρα να είναι καβάλα στο άλογο. Ο βαθύς ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο, προτίμησε το 3%, τους δέκα βουλευτές και τα τριάντα μισθολόγια...
Τα προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζει ένα νεογέννητο κι ένας ετοιμοθάνατος σε αρκετά σημεία ομοιάζουν, μολονότι οι προσδοκίες τους είναι εντελώς διαφορετικές. Γι' αυτό κι ενδεχομένως κάποιοι καλοπροαίρετοι να μπερδεύονται και κάποιοι κακοπροαίρετοι να παριστάνουν πως δεν καταλαβαίνουν και να συγχέουν τα ζητήματα που πράγματι αντιμετωπίζει ένα κόμμα τριών μηνών που δεν έχει πραγματοποιήσει καν το ιδρυτικό του συνέδριο με ένα αντιδημοκρατικό μόρφωμα του οποίου ο κυβερνητικός κύκλος έκλεισε με πάταγο στο συνέδριο του μπουζουξίδικου. Όταν φεύγεις ή εξοστρακίζεις το μόνο μέτωπο που μπορείς να οικοδομήσεις είναι στο πλευρό τής υποκρισίας κι εμμέσως του Κ. Μητσοτάκη απέναντι στη δημοκρατία και στη δικαιοσύνη. Κανένα άλλο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου