Ο αρχηγός Γιωργάκης έχει δίκιο: χρειάζεται ομαδικό πνεύμα για να βγούμε από την κρίση. Μόνο που δεν έχει καταλάβει κάτι καλά: δεν παίζει στην ίδια ομάδα με το λαό...
Ο πρωθυπουργός που επιβάλλει τα πιο νεοφιλελεύθερα μέτρα από τη μεταπολίτευση, ως πρόεδρος της...Σοσιαλιστικής Διεθνούς από την...ταπεινή Νέα Υόρκη αυτήν τη φορά κι όχι από κάποιο εξωτικό μέρος όπως ο Αγιος Δομήνικος, προσπάθησε να κάνει τον ελληνικό λαό συνένοχο στο δικό του έγκλημα. Πώς μπορεί να πείσει, όμως, ο αρχηγός Γιωργάκης πως η χώρα θα σωθεί μόνο αν ψοφήσουν οι κάτοικοί της; Γιατί ο ελληνικός λαός θα πρέπει να δεχθεί ασυζητητί την θανατική του καταδίκη; Από πού κι ως πού τολμούν να μιλούν για ανταγωνιστικότητα εκείνοι που δεν χτυπούν τα καρτέλ;...
Αν το όνειρό τους είναι να επιτύχουμε ρυθμούς ανάπτυξης Κίνας, δεν είναι και δικό μου όνειρο. Γιατί αν είναι να ζούμε όπως οι κινέζοι, με ένα δολάριο την ημέρα, ο κ. Παπανδρέου και τα λοιπά "πράσινα" ανθρωπάκια λανθασμένα έχουν κατανοήσει το σοσιαλισμό. Αλλωστε ο Γιωργάκης και η παρέα του έχουν σπουδάσει σε αμερικανικά πανεπιστήμια, εκεί που το όνομα Μαρξ τιμωρείται με ηλεκτρική καρέκλα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου