Επρεπε να χάσει τη ζωή του ένας ακόμα άνθρωπος για να επιβεβαιωθεί το αυτονόητο: πως όσα μέτρα ασφαλείας κι αν λαμβάνει κανείς σε βάρος της ελευθερίας, ασφαλής δεν θα είναι ποτέ...
Μπορεί στο υπουργείο ΠΡΟΠΟ να μη λάμβαναν όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας. Δε νομίζω, όμως, πως είναι ένα ελάχιστα φυλασσόμενο υπουργείο. Κι όμως, οι τρομοκράτες κατάφεραν να το "χτυπήσουν". Για τον απλούστατο λόγο πως όσοι καταφεύγουν στην τυφλή βία ή αποδέχονται παράπλευρες απώλειες δε σταματιούνται με κάμερες παρακολούθησης, ανιχνευτές μεταλλικών αντικειμένων και ομάδες "Δίας" στους δρόμους. Οι μπάτσοι στις γειτονιές μπορεί να είναι μια χρήσιμη ατραξιόν, αλλά αν η κυβέρνηση συνεχίζει να οδηγεί αυτόν το λαό στη φτώχεια και στη μιζέρια οι τρομοκράτες θα ξεφυτρώνουν σαν τις απερίσκεπτες κομπορρημοσύνες του κ. Χρυσοχοΐδη...
Για μένα, στο δίλημμα "ασφάλεια ή ελευθερία", η απάντηση έρχεται αβίαστα: προτιμώ να υπάρξω ακόμα και θύμα δολοφονικής επίθεσης, που θα διαρκέσει μια στιγμή, παρά αλυσοδεμένος εργαζόμενος για μια ζωή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου