Στο χέρι τους η νίκη να εξελιχθεί σε θρίαμβο το 2014...

Η νίκη Καμίνη-Μπουτάρη ήταν αυτονόητη για οποιοδήποτε σκεπτόμενο άνθρωπο. Δεν τρέφω, όμως, αυταπάτες, γ'αυτό και δεν την ονομάζω θρίαμβο. Ο κ. Καμίνης βγήκε δήμαρχος με ποσοστό αποχής 60% και με διαφορά μόλις τεσσάρων ποσοστιαίων μονάδων από το χειρότερο δήμαρχο των τελευταίων δεκαετιών. Όσο για τον κ. Μπουτάρη, θα πρέπει να θεωρούμε και θαύμα τη διαφορά των 400 ψήφων από το δεύτερο σε μια πόλη όπου εξακολουθεί να βασιλεύει ένα ιδιότυπο μείγμα χριστιανεθνικισμού.
Ας μην "πετάμε" στα σύννεφα. Κατ' αρχάς, τώρα τόσο ο κ. Καμίνης όσο κι ο κ. Μπουτάρης θα πρέπει να αποδείξουν ότι όντως είναι κάτι διαφορετικό από τους προκατόχους τους. Στην πράξη θα φανεί αν η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη μπορούν να γίνουν οι μητροπόλεις που η ιστορία, η γεωγραφική τους θέση και το ταλέντο των κατοίκων τους, τις υπαγορεύουν να γίνουν. Τώρα θα κληθούν να αποδείξουν στην πράξη αν στις δύο πόλεις μπορούν να συμβιώσουν γηγενείς και μετανάστες. Αλλωστε, δεν είναι η υπερσυσσώρευση των ξένων που αποτελεί το μεγάλο πρόβλημα, αλλά η υπερσυγκέντρωση του πλούτου στα χέρια των λίγων. Τα λεφτά υπάρχουν για όλους τους δυστυχισμένους της γης, αν επιτευχθεί η ισοκατανομή εισοδήματος...
Αυτήν τη στιγμή οι κ. Καμίνης και Μπουτάρης καλούνται να διοικήσουν διαιρεμένες πόλεις. Είναι (και) στο "χέρι" τους μετά από τέσσερα χρόνια να επανεκλεγούν θριαμβευτικά, χωρίς να έχουν τη ανάγκη στήριξης κανενός κόμματος...