Παρασκευή 6 Μαΐου 2011

Οι οκτώ ώρες είναι υπερβολικά πολλές!


Είναι δίκαιο οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα να εργάζονται οκτώ ώρες συν τις υπερωρίες και οι δημόσιοι υπάλληλοι, που έχουν και το προνόμιο της μονιμότητας, επτάμισι; Οχι! Είναι δίκαια, επομένως, η κυβέρνητική απόφαση επέκτασης του ωραρίου εργασίας των δημοσίων υπαλλήλων; Και πάλι όχι θα σας απαντήσω! Κι αυτό γιατί η φιλοσοφία της εξομοίωσης προς τα κάτω, που βρίσκεται πίσω από αυτήν την απόφαση, είναι λανθασμένη...
Οι άνθρωποι δε χρειάζεται να δουλεύουμε οκτώ ώρες ημερησίως και παραπάνω. Το αίτημα του οκτάωρου αφορούσε τον 19ο αιώνα, υποτίθεται όμως πως ζούμε στον 21ο, όπου, μεταξύ άλλων, τα τεχνολογικά εργαλεία που έχουμε στη διάθεσή μας είναι απείρως περισσότερα από εκείνα που είχαμε δύο αιώνες νωρίτερα. Η δουλειά από το πρωί μέχρι το βράδυ είναι εφεύρεση της απληστίας, όχι φυσικά των εργαζομένων, αλλά των αφεντικών τους...
Σκεφτείτε έναν κόσμο όπου ο κάθε πολίτης θα εργαζόταν λίγες ώρες, χωρίς το άγχος της οικονομικής επιβίωσης γιατί θα είχε λόγο πάνω στο προϊόν της εργασίας του. Αυτός ο πολίτης θα είχε χρόνο να αναπτύσσει όλες τις δεξιότητές του, να μορφώνεται και να ενημερώνεται επαρκώς για ό,τι συμβαίνει στον κόσμο. Ένας τέτοιος πολίτης δεν θα ψήφιζε αυτόν που του εξασφαλίζει την οικονομική του επιβίωση (και μόνο) ή εκείνον του οποίου η προπαγάνδα ταιριάζει καλύτερα στα στερεότυπά του. Αυτός ο πολίτης δεν θα είχε ανάγκη, για παράδειγμα, την τηλεοπτική σάχλα για να αποκοιμηθεί ή την πνευματική υποκουλτούρα για να "ξεδώσει"...
Σε έναν κόσμο όπου η υποχρεωτική εργασία δεν θα ξεπερνούσε τις λίγες ώρες την ημέρα, δεν θα υπήρχεπλειοψηφία που θα ψήφιζε ΠΑΣΟΚ ή Ν.Δ. γιατί "δεν υπάρχει εναλλακτική". Σε έναν τέτοιο κόσμο θα είχε νόημα η εφαρμογή της άμεσης δημοκρατίας γιατί ο λαός θα είχε καθαρό μυαλό, απαλλαγμένο από το άγχος της επιβίωσης, και πλήρη γνώση κι όχι το πλύσιμο εγκεφάλου της κάθε εξουσίας. Σε έναν τέτοιο κόσμο, η καπιταλιστική κρεατομηχανή δεν θα μπορούσε να αναπαράγει το ίδιο πιστό μοντέλο του λούμπεν προλετάριου. Σε έναν τέτοιο κόσμο το δίλημμα "κομμουνισμός χωρίς το Κόμμα- πάτρονα ή βαρβαρότητα" θα είχε μια αυτονόητη απάντηση...

Δεν υπάρχουν σχόλια: