Για να μην ηθικολογούμε αδίκως: όποιος ανάμεσά μας δεν έχει πει ποτέ ψέματα στη ζωή του, ας σηκώσει το χέρι ψηλά για να του βγάλω το καπέλο! Οφείλω, πάντως, να ομολογήσω πως δεν θα ήθελα να έχω φίλο ένα τόσο ειλικρινές πρόσωπο, όχι μόνο για ευνόητους λόγους, αλλά και γιατί θα το θεωρούσα εξαιρετικώς βαρετό...
Από την άλλη, όμως, δεν θα ήθελα φιλικές σχέσεις ούτε με κάποιον που λέει συνεχώς ψέματα. Τί σχέση εμπιστοσύνης θα μπορούσα να οικοδομήσω με έναν τέτοιο τύπο; Με τί θράσος θα μου ζητούσε να τον εμπιστευόμουν; Είναι δυνατό να του έκανα κάποια μεγάλη χάρη μόνο και μόνο γιατί θα μου ορκιζόταν στον ανύπαρκτο λόγο της τιμής του;...
Αυτό είναι, άλλωστε, και το πρόβλημα της σημερινής κυβέρνησης. Δεν ισχυρίζομαι πως θα έπρεπε να διεξάγει τις συζητήσεις της για οικονομική βοήθεια υπό το φως του ήλιου. Ούτε σπεύδω να ασπαστώ ασμένως θεωρίες περί δολερής υποδούλωσής μας στους ξένους. Ωστόσο, δεν θα περίμενα από την κυβέρνηση να δίνει "όπλα" στους δανειστές της, όπως οι κουβέντες του αρχηγού Γιωργάκη και του Γ. Παπακωνσταντίνου περί πιθανής χρεοκοπίας και "Τιτανικού". Οπως θα περίμενα από κάποιο συνετό πολιτικό να ζητά προεκλογικώς την αλλαγή πολιτικής και το "σπάσιμο αβγών" κι όχι να επιδίδεται σε ανέξοδη υποσχεσιολογία. Θα ανέμενα, επίσης, να αποδεχθεί η κυβέρνηση πως γνώριζε την κατάσταση πολύ καιρό πριν γίνει κυβέρνηση. Θα ήταν, έστω κι αργά, μια πράξη γενναιότητας εκ μέρους της. Ακόμα κι αυτός ο ανίκανος Κ. Καραμανλής (καθυστερημένα βεβαίως) είχε πει "μέα κούλπα" για το Βατοπέδι. Ο αρχηγός Γιωργάκης, όμως, δε διαθέτει ούτε τη στοιχειωδέστερη ευθιξία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου