Θα ήταν αστείο, αν δεν ήταν τραγικό: όλοι εκείνοι που έδειχναν με το δάχτυλο τούς "ανεπρόκοπους" έλληνες, οι οποίοι τα έφαγαν μαζί με την εξουσία γι' αυτό κι έπρεπε να τιμωρηθούν, τρέχουν τώρα για να σώσουν οτιδήποτε κι αν σώζεται από το κολοσσιαίο λαθος που διέπραξαν όταν βιάστηκαν να καταδικάσουν την Ελλάδα. Γιατί αυτό που δεν είχαν καταλάβει ήταν πως το πρόβλημα δεν εντοπιζόταν σε μια χώρα δέκα εκατομμυρίων, αλλά στην αδυναμία τής πολιτικής να επιβληθεί στις αγορές, στην υποταγή δηλαδή εκείνων που υποτίθεται πως ψηφίζονται για να υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον σε έναν άναρχο καπιταλισμό, ο οποίος δε βασίζεται καν στην παραγωγή, αλλά στην αγοραπωλησία "αέρα"...
Οι ευρωπαϊκές, κυρίως, κυβερνήσεις πορεύτηκαν τόσο καιρό με τη στοχοπροσήλωση ενός φανατικού χριστιανού, ο οποίος πιστεύει ότι κάνοντας αυστηρή νηστεία θα έχει μια θέση ρεζερβέ στον παράδεισο. Γι' αυτό και θεώρησαν πως οι πολιτικές λιτότητας θα εξευμένιζαν τις αγορές, λες και το θέμα ήταν να τιμωρηθούν οι λαοί κι όχι το "θηρίο". Οι κυβερνήσεις το τάιζαν συνεχώς, θεωρώντας αφελώς πως η απληστία έχει μέτρο. Και τώρα που ο "Γκοτζίλα" ποδοπατά χώρες τού μεγέθους τής Ιταλίας, της Ισπανίας, ακόμα και των ΗΠΑ τρέχουν για να σώσουν τον καπιταλισμό τους. Όπως ακριβώς οι πλούσιοι τής Πομπηίας, οι οποίοι διασκέδαζαν ακόμα και την ώρα που η λάβα έγλειφε τα πρώτα σπίτια τής πόλης τους...
1 σχόλιο:
Δεν πιστεύω πως υπάρχει κάποια αδυναμία της "πολιτικής" να επιβληθεί στις "αγορές". Το ανεξέλεγχτο των καπιταλιστών καθαρά πολιτική επιλογή ήταν, ήδη από τα χρόνια του Ρήγκαν και της Θάτσερ. Και από μία άποψη είχαν και δίκιο: Αν μάθεις τον κροκόδειλο (τους καπιταλιστές) να τρώει σαλάτες, απλά θα ψοφήσει. Ηταν η μοναδική για την επιβίωση του συστήματος επιλογή που είχαν.
Δημοσίευση σχολίου