Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2011

Επανάσταση δε γίνεται με το μοχίτο στο χέρι...



Μπήκε ο Σεπτέμβριος, τα "μπιτς μπαρ" άδειασαν, τα μοχίτο στέρεψαν, οπότε ήρθε η ώρα να κάνουμε και μια...επανάσταση! Οσο κι αν το βρίσκω ανιαρό να περιπλανηθώ στο μυαλό ενός μέσου φοιτητοπατέρα, εκτιμώ πως αυτή είναι η συλλογιστική του πίσω από την όψιμη και καιροσκοπική αντίδρασή του στο νόμο, πλέον, της Α. Διαμαντοπούλου για τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ.

Αυτός ο νόμος κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά είναι μόνο η πράξη εκείνη που θα το δικαιώσει ή όχι. Από την άλλη, όμως, εξοργίζομαι με εκείνους που θυμούνται τα περί εμπορευματοποίησης της παιδείας και κατάργησης της δωρεάν παροχής της μόνο όταν είναι να διεξαχθεί εξεταστική ή να παραδοθούν μαθήματα. Κι αυτό γιατί όποιος έχει σοβαρές ενστάσεις για το περιεχόμενο της μεταρρύθμισης παρατά την ξαπλώστρα στην παραλία, ξεχνά τα ξέφρενα βράδια τού ελληνικού καλοκαιριού κι επιστρέφει στην Αθήνα για να δώσει τη μάχη του. Δεν περιμένει πρώτα να βαρεθεί την ξάπλα για να παραστήσει τον αντάρτη. Και φυσικά το ίδιο ισχύει και για τους "αγανακτισμένους", οι οποίοι φαίνεται πως το εξεγερτικό τους πνεύμα ναρκώνεται το θέρος και τις αργίες κι αφυπνίζεται μόνο όταν είναι να επιστρέψουν στις δουλειές τους...

Για να γυρίσω στα της παιδείας, κι όσον αφορά την ουσία της μεταρρύθμισης, αδυνατώ να συμπαρασταθώ σε εκείνους που κλαυθμηρίζουν για την κατάργηση δημοκρατικών διαδικασιών, όταν είναι οι ίδιοι εκείνοι που τις εξευτέλισαν με υπόγειες συναλλαγές και "καίριες" παρεμβάσεις όπως...τριήμερα στη Μύκονο και πάρτι μέχρι πρωίας σε νυχτερινά κέντρα διασκέδασης. Αλήθεια, τί σοβαρές προτάσεις έχουν κατεβάσει όλα αυτά τα χρόνια οι φοιτητικές παρατάξεις, πέρα από απλοϊκά λογύδρια περί ιδιωτικοποίησης της παιδείας; Κι αφού θέλουν δημοκρατία γιατί είναι αντίθετες στην αξιολόγηση; Μήπως θα πρέπει κι αυτές να κοιταχτούν στον καθρέφτη για την απαξίωση της δημόσιας εκπαίδευσης; Μέχρι να κάνουν την αυτοκριτική τους, η επίκληση εκ μέρους τους της δημοκρατίας, που γι' αυτές ισοδυναμεί με τη φεουδαρχία, είναι μια χυδαία αναπαραγωγή του κομματισμού, στον οποίο θέλουν να μοιάσουν όταν μεγαλώσουν...

Δεν υπάρχουν σχόλια: