Και η Α. Διαμαντοπούλου πάσχει από το σύνδρομο από το οποίο υποφέρουν όσοι διακατέχονται από μεγαλοϊδεατισμό: ενδιαφέρεται για τα μεγάλα και τρανά κι αδιαφορεί για τα της καθημερινότητας. Μόνο που όταν κάποιος είναι υπουργός δε μπορεί να νοιάζεται μόνο για να χτίζει...Παρθενώνες, αλλά και για να παρέχει τη γνώση στους πολίτες ώστε η νέα γενιά τους να διαθέτει τα απαραίτητα εφόδια για να κάνει αυτή η χώρα άλματα προς τα εμπρός. Πόσω μάλλον όταν οι υπουργοί αυτής της κυβέρνησης, στις πλείστες των περιπτώσεων, έχουν αποδείξει ότι το μόνο όραμα που διαθέτουν είναι να προχωρούν σε άκριτες περικοπές...
Δεν θέλω να είμαι άδικος με την Α. Διαμαντοπούλου. Το νομοσχέδιο που πέρασε για τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, όπως κινείται οτιδήποτε σπάει φέουδα. Από την άλλη, όμως, "ξέχασε" να μας ενημερώσει για το μαθηματικώς αδύνατο: πως αν μειώνεις τις δαπάνες ακόμα και για τα στοιχειώδη, όπως για την πρόσληψη καθηγητών, κι από την άλλη σπαταλάς χρήματα σε υπερωριακές αμοιβές άνω του ενός εκατομμυρίου για συμβούλους της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας, αλλά και για να μετατρέψεις το κτίριο του υπουργείου σε φρούριο τότε μοιάζεις ανίκανος να διαχειριστείς την καθημερινότητα, που όσο πεζή κι αν δείχνει άλλο τόσο "απτή" είναι. Η Α. Διαμαντοπούλου, εξάλλου, δε μας έχει εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους ακυρώθηκε από το Ελεγκτικό Συνέδριο ο διαγωνισμός για τα σχολικά βιβλία. Μήπως γιατί υπήρξε υπερκοστολόγηση από την οποία, μάλιστα, φέρεται να ευνοείται και στενό συγγενικό της πρόσωπο, τόσο στενό που μοιράζεται μαζί του την ίδια...βίλα;
Καλή είναι, επομένως, η μεταρρύθμιση στην ανώτατη εκπαίδευση, αλλά αν είναι να στέλνουμε σε αυτή παιδιά που στο σχολικό τους βίο δεν είχαν καν βιβλία στη διάθεσή τους αλλά φωτοτυπίες, θα είναι σα να έχουμε φτιάξει σουίτα σε διώροφη καλύβα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου