Ξέρετε ποιά είναι η μεγαλύτερη απάτη της μεταπολίτευσης; Η ψευδαίσθηση πως επανήλθε η δημοκρατία στον τόπο! Μακάρι να μη χρειαζόταν να σας γκρεμίσω κι αυτό το άγαλμα, αλλά η δημοκρατία, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο, έπαψε να υφίσταται τη στιγμή που καταργήθηκε και η τελευταία εκκλησία του δήμου. Από τότε ο πλανήτης πορεύεται με κοινοβουλευτικές ολιγαρχίες, για να μην τις χαρακτηρίσω τυραννίες. Και είναι ακριβώς αυτή η απόσταση που δημιουργήθηκε ανάμεσα στους πολίτες και στην κεντρική ή περιφερειακή εξουσία, η οποία ευθύνεται και για τα σημερινά ελληνικά δεινά, όπως ευθύνεται για οποιαδήποτε άδικη κατανομή πλούτου ανά τη γη. Με λίγα λόγια, από τη στιγμή που οι πολίτες μετατράπηκαν σε υπήκοοι, οι διαχειριστές της τύχης τους έπαψαν να υπερασπίζονται το δημόσιο συμφέρον, δίνοντας έμφαση μόνο σε εκείνο των ίδιων και των χορηγών τους...
Μα, θα μου πείτε, ο λαός ψηφίζει κάθε τέσσερα χρόνια στην Ελλάδα και είναι υπεύθυνος για το πού δίνει την προτίμησή του. Τί στο διάολο θες, ενδεχομένως να με ρωτήσετε όταν οι ιστότοποι αποκτήσουν μια εντονότερη διαδραστική μορφή, μια...Σοβιετία; Οχι κύριοι, αλλά όταν με πείσετε πως κάποιος μπορεί να γίνει γιατρός αν πηγαίνει μια φορά στα τέσσερα χρόνια στην Ιατρική Σχολή, τότε θα πάω με τα νερά σας και θα ισχυριστώ πως κάποιος είναι δυνατό να είναι συνειδητοποιημένος πολίτης, αν του δίνεται το δικαίωμα να αποφασίζει για τα κοινά μια στο τόσο. Με την ίδια λογική, κάποιος θα έπρεπε να αποφασίζει για τον αν θα ήθελε να χωρίσει τη σύζυγό του κάθε τέσσερα χρόνια και στο ενδιάμεσο θα έπρεπε να δείχνει υπομονή ακόμα κι αν εκείνη ήταν η πιο ανυπόφορη του κόσμου!
Αυτή η χώρα κυβερνήθηκε από τη μεταπολίτευση και μετά, για να μην το γυρίσουμε στην αρχαιολογία, από μερικές χιλιάδες ανθρώπους, οι οποίοι αποφάσιζαν κατά το δοκούν και με βασικό άξονα τον πλουτισμό των ίδιων και των χορηγών τους, καθώς και την επανεκλογή τους. Για να το επιτύχουν, έπρεπε να δημιουργήσουν κι ένα στρατό ανίκανωνκομματικών ταλιμπάν, οι οποίοι θα κρατούσαν "τσίλιες" έναντι ενός αξιοπρεπούς ανταλλάγματος. Μετρήστε όλους αυτούς, αλλά μετρήστε κι όλους εκείνους που τα σαράντα, περίπου, αυτά χρόνια εργάστηκαν νύχτα ημέρα όσο πιο έντιμα μπορούσαν για να μπορέσουν να ζήσουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους με αξιοπρέπεια και να σπουδάσουν τα παιδιά τους ώστε αυτά να έχουν μια καλύτερη ζωή. Κι όταν τελειώσετε την καταμέτρηση κι αναλογιστείτε τις θυσίες στις οποίες υποβλήθηκαν αυτοί οι άνθρωποι για να έρχονται τώρα οι βολεμένοι να τους ζητούν και νέες και, μάλιστα, να έχουν το απόλυτο θράσος να τις χαρακτηρίζουν δίκαιες κι αναγκαίες, ελάτε και πείτε μου αν δε βλέπετε πια χωρίς κυάλια το κοινωνικό τσουνάμι να έρχεται και να καταπνίγει αυτούς που μέσα στον επίκτητο αυτισμό τους τολμούν ακόμα να βαυκαλίζονται τους δημοκράτες και τους σοσιαλιστές...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου