Αν ο Α. Παπανδρέου ζούσε σήμερα κι αναζητούσε πού πήγε το χαρτί τής ιδρυτικής διακήρυξης του ΠΑΣΟΚ, το οποίο με τόσο καμάρι επιδείκνυε πριν από τριάντα επτά χρόνια, θα έπρεπε να το ψάξει στην...τουαλέτα! Οσα αναγράφονταν σε αυτό για εθνική και λαϊκή κυριαρχία, για σοσιαλισμό και πάταξη του κομματισμού διαβάζονται σα φαρσοκωμωδία από όσους γνωρίζουν πώς κυβέρνησε και κυβερνά αυτόν τον τόπο το ΠΑΣΟΚ επί είκοσι ένα χρόνια. Η διακήρυξη, δηλαδή, της 3ης Σεπτέμβρη θα είχε τηρηθεί μόνο αν προσθέταμε πολλά "δεν" στις διάφορες υποσχέσεις της...
Κι όμως, αν άκουγε κανείς το ρεζίλη των Παπανδρέου και τους διάφορους "συντρόφους" (λέμε και κανένα αστείο!) που μίλησαν στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του κόμματος θα ένιωθε την ανάγκη να πάει στην Ιπποκράτους και να καταβάλει...πασοκόσημο για τα καλά που έχει κάνει το ΠΑΣΟΚ στη χώρα! Οι οργανωμένοι πασόκοι όταν επικαλούνται το σοσιαλισμό μού θυμίζουν τους μαφιόζους που πρώτα πηγαίνουν στην εκκλησία, φιλούν τη γυναίκα και τα παιδιά τους και ύστερα αλληλοσφάζονται! Κι αυτό γιατί όταν η λέξη "σοσιαλισμός", για τον οποίο έχουν θυσιάσει τη ζωή τους εκατομμύρια άνθρωποι σε όλον τον κόσμο, βγαίνει από το στόμα τους μοιάζει τόσο φτηνή που θα μπορούσες να την αγοράσεις με λιγότερο από ένα ευρώ με ΦΠΑ...
Φυσικά η ευθύνη δεν ανήκει μόνο στο ρεζίλη των Παπανδρέου. Αν θέλετε, η δική του ευθύνη περιορίζεται στην έλλειψη προσωπικότητας. Το μεγαλύτερο μερίδιό της αναλογεί στον Α. Παπανδρέου γιατί εκείνος είχε και την προσωπικότητα και τη λαϊκή απήχηση για να πάει τη χώρα μπροστά κι όχι για να την παραδώσει σε άχρηστους αυλοκόλακες με πιο "αριστερή" φάτσα, όπως κι έκανε. Καλώς ή κακώς, όμως, ο σοσιαλισμός θέλει καθημερινό αγώνα, όχι λαϊκισμό, οικογενειοκρατία και φαυλοκρατία. Η Ελλάδα δε χρειαζόταν και δε χρειάζεται μια νέου τύπου Δεξιά με θητεία στις φυλακές και στα ξερονήσια, αλλά μια Αριστερά που δεν θα χαϊδεύει αφτιά και η οποία θα προχωρά σε μεταρρυθμίσεις που θα επιτύχουν μια δίκαιη αναδιανομή του πλούτου κι όχι με βάση το ποιός έχει ταυτότητα της κλαδικής. Σε όλο αυτό το σκηνικό μεγάλη είναι και η ευθύνη του Κ. Σημίτη, ο οποίος υποσχέθηκε εκσυγχρονισμό για να παραδώσει μια Ελλάδα υποταγμένη στη διαπλοκή και στο πλαστικό χρήμα...
Με λίγα λόγια, ο ρεζίλης των Παπανδρέου το ελάχιστο που όφειλε να κάνει στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη θα ήταν να ζητούσε ένα μεγάλο συγγνώμη για όσα έκανε και δεν έκανε το κόμμα του. Και, βεβαίως, να σταματούσε να ορκίζεται στο σοσιαλισμό, όπως ο κατ' επανάληψη άπιστος σύζυγος, ο οποίος ορκίζεται συνεχώς αιώνια αγάπη σε μια γυναίκα που δε μπορεί να περάσει το κατώφλι τής πόρτας του σπιτιού της από τα "κέρατα"! Σε ένα έχει δίκιο πάντως ο ρεζίλης: πως το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα, του Σημίτη και του Γιώργου είναι ίδιο κι απαράλλαχτο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου