Τα "Αουσβιτς" δεν αναθεωρούνται, καταργούνται...

Ο εθνικός μας εγωισμός μπορεί να πληγώθηκε όταν ολλανδός ευρωβουλευτής αποκάλεσε την Ελλάδα πρώην οθωμανική αυτοκρατορία, ωστόσο κάνουμε ό,τι είναι δυνατό στο δημόσιο βίο για να πείσουμε τους πάντες ότι δεν έχουμε πετάξει από πάνω μας το σαράκι τού ραγιά. Γι' αυτό κι εξακολουθούμε να αναζητούμε τη σωτηρία μας στις Μεγάλες Δυνάμεις τής σύγχρονης εποχής και να βγάζουμε φλύκταινες όταν κάποιος "τολμά" να μην περιγράψει τα ανύπαρκτα ρούχα τού βασιλιά αλλά να μιλήσει με απόλυτο ρεαλισμό. Μήπως το ίδιο δεν έγινε και με τον Αλέξη Τσίπρα όταν προειδοποίησε, μέσες άκρες, πως ο Φ. Ολάντ έχει όλα τα "φόντα" για να εξελιχθεί σε νέο Γ. Παπανδρέου;...
Αλήθεια, πόσο αφελής μπορεί να είναι κάποιος για να πιστεύει ότι ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας θα επιτρέψει η χώρα του να πάθει ζημιά δισεκατομμυρίων ευρώ μόνο και μόνο γιατί κάποιος τον αποκάλεσε "Ολαντρέου"; Πέρα από το γεγονός ότι ο ίδιος κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περίοδου δεν έδειξε να ενοχλείται όταν του προσήπτε αυτόν το χαρακτηρισμό ο αριστερός αντίπαλός του Ζ.Λ. Μελανσόν, σήμερα φαίνεται πως έχει ξεχάσει τη δήλωση που είχε κάνει το βράδυ τού εκλογικού του θριάμβου, όταν είχε υπογραμμίσει πως η λιτότητα δε μπορεί να είναι μοιραίο αποτέλεσμα. Καλή η ανάπτυξη και τα ευρωομόλογα που προτείνει, μόνο που αν είναι να κατευθυνθούν αποκλειστικώς στους σημερινούς Έλληνες έχοντες και κατέχοντες και για την πλειονότητα του λαού να συνεχιστεί η εφαρμογή τού μνημονίου, λυπάμαι αλλά δε βλέπω μεγάλες διαφορές από την πολιτική τής Ανγκ. Μέρκελ...
Ετσι κι αλλιώς η όλη συζήτηση γύρω από τη νέα αυτή προβοκάτσια είναι αποπροσανατολιστική. Κι αυτό γιατί η αν η Ευρώπη εμφανίζεται τώρα περισσότερο διατεθειμένη να συζητήσει αναπτυξιακά μέτρα αυτό δεν οφείλεται τόσο στο Φ. Ολάντ όσο στο σεισμό που προκάλεσε το εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Μαΐου στην Ελλάδα και, κυρίως, ο τρόμος ο οποίος έχει καταλάβει τα διεθνή κέντρα λήψης αποφάσεων από την ισχυρή πλέον πιθανότητα σχηματισμού αριστερής κυβέρνησης λίαν συντόμως. Τα πραγματικά ερωτήματα είναι άλλα: γιατί δε συζητούμε, για παράδειγμα, ότι δόθηκαν άλλα 18 δισεκατομμύρια ευρώ στις τράπεζες, πέρα από την κρυφή βοήθεια, με το συνολικό ποσό που τους έχει δοθεί τα τελευταία τέσσερα χρόνια να ξεπερνά τα 100 δισεκατομμύρια; Σκεφτείτε αν όλα αυτά τα λεφτά πήγαιναν κατευθείαν στην αγορά κι όχι στους κερδοσκόπους μεσάζοντες πόσο πιο ήπια θα είχε εξέλθει της κρίσης η ελληνική κοινωνία. Μόνο που κι αυτό το γεγονός αποδεικνύει ότι δεν ήταν ποτέ σκοπός η σωτηρία τού λαού, αλλά του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και της πολιτικής ελίτ η οποία το υπηρετεί εδώ και πολλά, πολλά χρόνια. Γιατί δε συζητούμε, επίσης, τις απανωτές καταστροφολογικές δηλώσεις των αρχηγών της Ν.Δ., του ΠΑΣΟΚ, ακόμα και του Προέδρου της Ολιγαρχίας, Κ. Παπούλια και του τέως τραπεζιτάρχη Λ. Παπαδήμιου, οι οποίες οδηγούν σε μαζική εκροή καταθέσεων στο εξωτερικό;..
Η Ελλάδα έχει ακόμα διαπραγματευτικά όπλα, τα οποία δε φρόντισαν να αξιοποιήσουν ποτέ οι Γ. Παπανδρέου, Β. Βενιζέλος και Αντ. Σαμαράς, οι οποίοι τώρα υπόσχονται πως θα είναι σκληροί διαπραγματευτές, έστω κι αν το Βερολίνο δεν έχει αποδεχθεί καμιά από τις προτάσεις που έχουν καταθέσει μέχρι σήμερα. Μόνο που τα "Αουσβιτς" δεν αναθεωρούνται, αλλά καταργούνται. Γι' αυτό και δεν έχει καμιά διαφορά αν το ψήσιμό μας στους φούρνους κρατήσει δύο ή τρία χρόνια, αλλά πόσο πιο γρήγορα θα αποδράσουμε από μια πολιτική η πλήρης εφαρμογή τής οποίας θα καταντήσει την πλειονότητα του λαού να αναζητά την τροφή της στα σκουπίδια τα οποία θα εξακολουθούν να αφήνουν σε πλεόνασμα οι 200 οικογένειες που κυβερνούν τη χώρα...