Την Κυριακή τελειώνουμε με τη μεταπολίτευση!

Εχω αποφασίσει εδώ και πολλά, πολλά χρόνια να ζω χωρίς μεσσίες, δίχως να περιμένω δηλαδή από κάποιους θεούς ή "σωτήρες" να κάνουν τη βρόμικη δουλειά για μένα. Η ελευθερία και, κατά συνέπεια, η δημοκρατία δεν είναι αγαθά που χαρίζονται από κάποιες δήθεν φιλεύσπλαχνες δυνάμεις, αλλά κερδίζονται με καθημερινό αγώνα, ο οποίος είναι πρωτίστως ατομικός και δευτερευόντως συλλογικός. Οσοι λένε πως πρώτα πρέπει να αλλάξεις τον εαυτό σου και ύστερα να επεκταθείς στον κόσμο με βρίσκουν σύμφωνο. Γι'αυτό κι όποια επιλογή κι αν κάνει ο καθένας μας την Κυριακή οφείλει να την κάνει έχοντας υπόψη πως το αποτέλεσμά της θα βαρύνει και τον ίδιο, στο βαθμό βεβαίως που του αναλογεί. Όσοι δεν τρομάζουν μπροστά στην ανάληψη της ατομικής ευθύνης αντιλαμβάνονται ότι το δικαίωμα ψήφου είναι το σημαντικότερο δικαίωμα που κέρδισαν ποτέ οι λαοί γι' αυτό και θα ήθελαν να δημιουργηθούν οι συνθήκες ώστε να το ασκούν συχνότερα, σε αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες. Επομένως, θεωρώ την αποχή και την αποκαλούμενη "ψήφο διαμαρτυρίας" ή "ψήφο τού χαβαλέ" κακουργήματα με θύτες ανεύθυνους ιδιώτες που λακίζουν ενώπιον της ιστορικής τους ευθύνης. Μέσα στο διάβα των αιώνων εκατομμύρια άνθρωποι έχουν θυσιάσει τη ζωή τους για τη δημοκρατία. Είναι κρίμα εμείς σήμερα να σπαταλάμε το αίμα τους για να πιούμε έναν κυριακάτικο καφέ παραπάνω ή για να ψηφίσουμε σούργελα του εγχώριου ναρκισσισμού μας...
Σε αυτό το πλαίσιο οφείλω κι εγώ να κάνω την επιλογή μου, ώστε να δικαιούμαι να αυτοαποκαλούμαι ενεργός πολίτης, κι ας είναι να διαψευστώ οικτρά από την κρίση μου. Επιλέγω ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να ταυτίζομαι απολύτως με τις θέσεις του. Ωστόσο, ο Αλέξης Τσίπρας καθόλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου πρόβαλλε το σημαντικότερο μετεκλογικό ζητούμενο, δηλαδή το σχηματισμό μιας αριστερής κυβέρνησης η οποία θα ανατρέψει το μνημόνιο και θα θέσει ως προτεραιότητα τη δίκαιη αναδιανομή τού παραγόμενου πλούτου. Γνωρίζω ότι τα υπόλοιπα αριστερά κόμματα του έχουν ρίξει "χυλόπιτα". Μόνο που το εκλογικό αποτέλεσμα της Κυριακής θα αναγκάσει όσες κι όσους στον αριστερό χώρο αντιστρατεύονται την προοπτική δημιουργίας ενός αριστερού μετώπου να αντιληφθούν ότι ο λαός το ζητά όσο ποτέ ίσως άλλοτε στο παρελθόν...
Η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να συρθεί σε ένα νεοφιλελεύθερο μοντέλο χριστιανοδημοκρατίας, το οποίο ονειρεύονται το διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, οι ξένοι και ντόπιοι εκπρόσωποί του, καθώς κι όσοι φαντασιώνονται τη δημιουργία ενός φονταμενταλιστικού κράτους τύπου Ιράν στο οποίο δικαίωμα επιβίωσης θα έχουν μόνο οι μισαλλόδοξοι "ελληναράδες". Αντιθέτως, ταυτίζομαι με τον Αλέξη Τσίπρα όταν αναρωτιέται για την Αριστερά, "αν όχι τώρα, τότε πότε". Κι αυτό το αγωνιώδες ερώτημα αγγίζει όλο και περισσότερους ψηφοφόρους, ακόμα κι από το δεξιό χώρο, οι οποίοι συνειδητοποιούν ότι ακολουθώντας το μνημονιακό "πρότυπο" η Ελλάδα αργά ή γρήγορα θα αναγκαστεί να αποχωρήσει ούτως ή άλλως από την ευρωζώνη και οι κάτοικοί της θα τυγχάνουν της ανθρωπιστικής βοήθειας που "απολαμβάνουν" σήμερα οι απόκληροι του αποκαλούμενου Τρίτου Κόσμου...
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι δεύτερο κόμμα το πρώι τής Δευτέρας, τότε θα μπορούμε να μιλάμε πια με ιστορική βεβαιότητα για το τέλος τής μεταπολίτευσης, η οποία συνδέθηκε με την αναξιοκρατία και τη διαιώνιση της άνισης διανομής τού πλούτου. Κι αυτό όχι γιατί θεωρώ τον Αλέξη Τσίπρα δώρο θεού για τους έλληνες- δεν είμαι τόσο αφελής-, αλλά γιατί ο ελληνικός λαός θα έχει περάσει το μήνυμά του στέλνοντας στο χροντούλαπο της ιστορίας το ΠΑΣΟΚ, το κόμμα που συνδέθηκε όσο κανένα άλλο τα τελευταία 30 χρόνια με την πολιτική φαυλότητα και την πολιτιστική ρηχότητα. Αν μη τί άλλο, το οφείλουμε ως χρέος τιμής στα εκατομμύρια των άξιων ελλήνων που ζουν πλησίον ή κάτω από το όριο της φτώχειας προκειμένου να κάνει ακόμα τη "μεγάλη ζωή" μια δράκα άχρηστων πολιτικών-κομματόσκυλων-επιχειρηματιών-δημοσιογράφων-καλλιτεχνών, η οποία σηματοδότησε τη μεταπολιτευτική περίοδο και η οποία επιβίωσε χάρη στην αποθέωση των χυδαιότερων από τα ανθρώπινα ένστικτα. Είναι η αβαρία που πρέπει να ριχτεί στην θάλασσα, αν θέλουμε να σωθεί το καράβι...