Αν ήμασταν μυρμήγκια, δεν θα μας απειλούσαν τα λιοντάρια...

Ξέρετε τί είναι χειρότερο από μια καταιγίδα; Μια καταιγίδα που διαρκεί για πάντα. Γι' αυτό κι ο ελληνικός λαός είναι τόσο κουρασμένος αλλά και τόσο αποφασισμένος, παρά τις προβοκάτσιες τού πρώην δικομματισμού και τη μιντιακή προπαγάνδα, να δώσει μια ηχηρή απάντηση στις 17 Ιουνίου σε όλους εκείνους που βάφτισαν την εξαθλίωσή του μονόδρομο και δίκαιη τιμωρία. Αυτό που αδυνατούν ακόμα να καταλάβουν οι χορτάτοι είναι πως δε μπορείς να πείσεις έναν πεινασμένο πως αν ψηφίσει τους αντιπάλους τους θα πεινάσει. Με την ίδια έννοια που είναι πολύ δύσκολο να τρομοκρατήσεις το βρεγμένο με το "επιχείρημα" της βροχής. Ο λαός νιώθει ήδη στην τσέπη του τί σημαίνουν οι μνημονιακές πολιτικές, τις οποίες τώρα παριστάνουν πως αποκηρύσσουν ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., τα δύο κόμματα που σήμερα ζητούν την επαναδιαπραγμάτευση μιας συνταγής που μέχρι τις 6 Μαΐου την παρουσίαζαν ως τη μόνη σωτήρια για τη χώρα...
Πώς να πειστεί το πάνω από ένα εκατομμύριο των ανέργων πως αν ψηφίσει την Αριστερά θα μείνει την επαύριο χωρίς δουλειά; Πώς να πειστούν οι χιλιάδες άστεγοι και νεόπτωχοι, οι οποίοι συνωστίζονται στα συσσίτια και στις φιλανθρωπίες των δήθεν ευεργετών τους που δεν πληρώνουν ούτε ένα ευρώ φόρο, πως αν έρθει στα πράγματα ο Αλέξης Τσίπρας θα τους πάρει τα σπίτια και θα τους κάνει να πεινάσουν; Αυτές οι εκλογές είναι οι πιο εύκολες για την Αριστερά κι αυτό γιατί μέχρι τώρα προειδοποιούσε για τα δεινά που επισωρεύει ο νεοφιλελευθερισμός, αλλά δε μπορούσε να τα παρουσιάσει με έντονα παραδείγματα στην Ελλάδα. Δυστυχώς, όμως, τώρα οι έλληνες δεν είναι απλώς θεατές πολιτικών που θα τους εξαθλιώσουν μελλοντικώς, αλλά βρίσκονται ήδη στο "Κολοσσαίο" μαζί με τα θηρία. Μόνο που πλέον δεν περιμένουν κάποιο φιλεύσπλαχνο "Καίσαρα" να τους γλιτώσει κι αυτό γιατί έχουν τα "όπλα" για να βγουν και μόνοι τους νικητές. Ενα λιοντάρι δεν θα έμπαινε ποτέ στον κόπο να απειλεί κάθε τρεις και λίγο ένα μυρμήγκι πως θα το συντρίψει σε περίπτωση που δεν κάνει τα γούστα του. Θα το είχε ποδοπατήσει πριν το συμπαθές ζωύφιο πει "κύμινο". Γι' αυτό και πολύ δύσκολα θα σύγκρινα την τρόικα με το βασιλιά τής ζούγκλας. Αντιθέτως, μοιάζει με τον κατατρομοκρατημένο σκύλο, ο οποίος με τη μυρωδιά και μόνο μιας απειλητικής μορφής τρελαίνεται να γαβγίζει μήπως και τη φοβίσει...
Φαντάζομαι πως όταν ο εκπρόσωπος των διεθνών κερδοσκόπων Τ. Νταλάρα δηλώνει πως μια έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη θα αποσταθεροποιούσε την παγκόσμια οικονομία δε λειτουργεί ως εντολοδόχο όργανο του Αλέξη Τσίπρα! Οταν, επίσης, ήδη στις Βρυξέλλες υπολογίζουν, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη το ενδεχόμενο ντόμινο με θύματα κι άλλα κράτη-μέλη και κυρίως την αρνητική ψυχολογία που θα προκληθεί στην αγορά, πως η επιστροφή τής χώρας μας στη δραχμή θα κοστίσει στην Ε.Ε. πάνω από ένα τρισεκατομμύριο ευρώ καταλαβαίνει κι ο πιο δουλικός ότι τα δυνατά χαρτιά τα έχουμε εμείς κι όχι οι "εταίροι" μας. Φτάνει, όμως, μετά από τις εκλογές τού Ιουνίου να σχηματιστεί μια κυβέρνηση που να τα παίξει σωστά κι όχι κλείνοντας πονηρώς το μάτι στους αντιπάλους μας...