Αλλού βαρούν τα όργανα κι αλλού χορεύει η νύφη...

Κουίζ για...μέτριους λύτες: γιατί οι ηγέτες των δήθεν ισχυρότερων οικονομιών τού πλανήτη είχαν για "κυρίως πιάτο" την Ελλάδα στις συζητήσεις τους στο Καμπ Ντέιβιντ; Α. Γιατί σα νεορομαντικοί που είναι, λατρεύουν τη χώρα μας και το σύγχρονο πολιτισμό της, όπως αυτός γίνεται γνωστός παγκοσμίως χάρη στα διαπλεκόμενα μέσα ενημέρωσης. Β. Γιατί πίσω από το νεοφιλελεύθερο προσωπείο τους κρύβουν οκτώ αγνές καρδιές, οι οποίες οδύρονται βλέποντας τους λαούς να υποφέρουν προκειμένου να μην πονέσουν οι τραπεζίτες και οι λοιποί κερδοσκόποι. Γ. Γιατί έχουν οικοδομήσει ένα  παγκόσμιο σύστημα το οποίο είναι τόσο εύθραυστο και σαθρώς θεμελιωμένο ώστε αρκεί να "φτερνιστεί" κάποιο από τα πιο αδύναμα μέλη του για να πάθουν "πνευμονία" και οι πιο ισχυροί οργανισμοί...

Την ώρα που διεθνείς αναλυτές κοστολογούν το κόστος τής εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη για τους υπόλοιπους ευρωπαίους ακόμα και στο ένα τρισεκατομμύριο ευρώ και τη στιγμή που η καγκελάριος της Γερμανίας πιέζεται να αλλάξει τη στρατηγική της προς μια πιο αναπτυξιακή κατεύθυνση, η δημόσια συζήτηση στην Ελλάδα εξακολουθεί να περιστρέφεται γύρω από ψευτοδιλήμματα περί δραχμής. Αλλού βαρούν τα όργανα, όμως, κι αλλού χορεύει η νύφη. Καλώς ή κακώς οι ευρωπαίοι θα κρατήσουν την Ελλάδα στο ευρώ ακόμα κι αν την επαύριο των εκλογών ο Αλέξης Τσίπρας την ανακηρύξει λαϊκή δημοκρατία! Γι' αυτό και είναι ώρα να συζητήσουμε στα σοβαρά ένα εναλλακτικό τού μνημονίου σχέδιο, το οποίο θα προτάσσει την αναδιανομή τού πλούτου τής χώρας μέσω κι αναπτυξιακών εργαλείων, τα οποία όμως δεν πρέπει να κατευθυνθούν στους γνωστούς διαπλεκόμενους της εξουσίας, αλλά κυρίως σε νέους άνεργους με μόρφωση κι όρεξη για δουλειά, οι οποίοι δε στηρίζουν την ανέλιξή τους στην κομματοκρατία...

Σε αυτό το πλαίσιο την ενημέρωση της κοινής γνώμης θα ωφελήσουν περισσότερες της μιας τηλεμαχίες, με ανοιχτή συζήτηση και με τη συμμετοχή όλων των αρχηγών τουλάχιστον των κοινοβουλευτικών κομμάτων, ώστε να γίνει κατανοητό από τον ελληνικό λαό ποιό ακριβώς είναι το κυβερνητικό τους πρόγραμμα. Σε μια τέτοια περίπτωση προφανώς κι ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να εξειδικεύσει πολιτικές που ως τώρα έχει διατυπώσει σε αδρές γραμμές, αλλά κυρίως θα γίνει αντιληπτό στους έλληνες ότι Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ επιμένουν σε μια πολιτική την οποία θεωρούν πλέον αδιέξοδη ακόμα και ηγέτες όπως ο Μ. Ομπάμα κι ο Φ. Ολάντ, οι οποίοι δύσκολα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν απομεινάρια τού μπολσεκιβισμού, όπως αρέσκεται να δαιμονοποιεί ο Αντ. Σαμαράς ό,τι δεν καταλαβαίνει η παλαιοδεξιά κούτρα του...