Ο πόλεμος κρίνεται στον Αγ. Παντελεήμονα, όχι στην Κόπα Καμπάνα...

Ωστε ο πρώην πρόεδρος της Βραζιλίας, Λούλα τάσσεται κατά των πολιτικών λιτότητας στην Ελλάδα; Αυτό έχει το ενδιαφέρον του, έχει και τη σημειολογία του, αν είστε από εκείνους που σιτίζονται με σύμβολα. Λυπάμαι, όμως, που δε μπορώ να είμαι περισσότερο ενθουσιασμένος με τα αποτελέσματα των συναντήσεων του "cool Αλέξη" στη Λατινική Αμερική, οι οποίες μου θυμίζουν κάτι ταξιδάκια τού ρεζίλη των Παπανδρέου στον Αγιο Δομήνικο κι άλλους εξωτικούς προορισμούς την ώρα κατά την οποία η χώρα μας εισερχόταν στη χειρότερη φάση τής μεταπολιτευτικής ιστορίας της. Προφανώς και είναι θετικό ο επικεφαλής τού ΣΥΡΙΖΑ να δικτυώνεται στο εξωτερικό και να μην έχει αγκυλώσεις ως προς το ποιούς θα έχει φίλους και ποιούς αντιπάλους. Γι' αυτό κι αν είναι να έρθει φτηνό πετρέλαιο από τη Βενεζουέλα, προοπτική που ειρωνεύονται εκείνοι που μπαινοβγαίνουν στην αμερικανική, στη γερμανική και στη ρωσική πρεσβεία, θα είμαστε αφελείς να πούμε "όχι" γιατί δε μας αρέσει η προσωπικότητα του Ούγκο Τσάβεζ. Οταν, όμως, στη χώρα σου μαίνεται ταξικός πόλεμος, ο καταστροφικότερος σε δυτική χώρα από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά, δεν τον διεξάγεις, ως αρχιστράτηγος μιας εκ των αντιπάλων παρατάξεων, από την παραλία τής Κόπα Καμπάνα τής Βραζιλίας αλλά από τον Αγιο Παντελεήμονα κι όποιον Αγιο Παντελεήμονα στην Ελλάδα. Από τα μέτωπα, δηλαδή, που αν κερδηθούν κερδίζεται ο πόλεμος κι αν χαθούν η χώρα παραδίδεται στο φασισμό...

Η Αριστερά είναι από τη φύση της διεθνιστική κι αυτό γιατί κατανοεί ότι το πρόβλημα δεν είναι, για παράδειγμα, αν τα Σκόπια θα ονομάζονται Μακεδονία ή ΠΓΔΜ, αλλά το αν ο έλληνας κι ο σλαβομακεδόνας εργαζόμενος θα αμείβονται όσο αξίζουν για την εργασία που παρέχουν. Αν η πολιτική ηγεσία των γειτόνων μας προπαγανδίζει στο λαό της τη φαντασιώση πως είναι απόγονος του βασιλιά Αλεξάνδρου Γ' του Μακεδόνα, στην προσπάθειά της να στήσει μια νέα εθνική ταυτότητα και να νανουρίσει το φτωχό πληθυσμό με ιστορικές ονειρώξεις μεγαλείου, οι έλληνες μικρομεσαίοι έχουμε ταξικό κι όχι πατριωτικό καθήκον να αφυπνίσουμε τους σλαβομακεδόνες, οι οποίοι κατά τα άλλα διατηρούν αναφαίρετο το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού τους. Ποιό διεθνές δικαστήριο μπορεί να μου απαγορεύσει να θεωρώ, για παράδειγμα, τον εαυτό μου τρισέγγονο του Ναπολέοντα; Είναι αστείο, άλλωστε, μετά από τόσους αιώνες ιστορίας να αναζητούμε φυλετικές καθαρότητες. Δυστυχώς, στη σημερινή Ελλάδα αισθάνομαι πως συναντώ περισσότερους γνήσιους απογόνους τού Μωάμεθ τού Πορθητή και του Τζένγκις Χαν παρά του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη...
Δεν ενοχλούμαι, επομένως, από το διεθνισμό τού ΣΥΡΙΖΑ, αλλά από την αποστροφή που δείχνει εν τοις πράγμασι στο να συναγελαστεί και να βοηθήσει χειροπιαστά τους ανθρώπους που υποφέρουν από την κρίση. Και το Νταρθ Βέιντερ αν συναντήσει ο "cool Αλέξης", ακόμα κι αν η Ζωή Κωνσταντοπούλου βρει αδιάσειστα ντοκουμέντα για τη μεθόδευση η οποία ακολουθήθηκε για να υποβληθούμε στη "λοβοτομή" των μνημονίων, αν δε λερώσουν τα περιποιημένα νυχάκια τους μοιράζοντας τρόφιμα σε όσους τα έχουν ανάγκη, σκάβοντας τη γη με αυτούς που θέλουν να καλλιεργήσουν χωράφια ή κάνοντας μαθήματα στα παιδιά που δε μπορούν να πληρώνουν οι γονείς τους φροντιστήρια ίσως μια ημέρα αναγκαστούν να επιστρέψουν στη Βραζιλία. Οχι όμως με την ιδιότητα ηγεμόνων, αλλά ως εξόριστοι ενός φασιστικού καθεστώτος το οποίο φαίνεται πως ξέρει να παίζει πολύ καλά το παιχνίδι τού λύκου ο οποίος παρουσιάζεται στην κοινή γνώμη σαν αθώο προβατάκι...