Αποχωρήστε πριν συναντήσετε τον Αμερικανό πρέσβη στη Λιβύη...

"Θα κουνάτε το δάχτυλο σε όσους σας επιτίθενται για τις λαμογιές σας. Κι αν επιμένουν να μην πιστεύουν τα ψέματά σας, τότε χρησιμοποιήστε το ύστατο όπλο σας: φωνάξτε όσο πιο δυνατά μπορείτε για την αθωότητά σας και πως σας πολεμούν σκοτεινά συμφέροντα, τα οποία σας φοβούνται γιατί είστε άσπιλοι, αμόλυντοι, πάναγνοι και πανάρετοι". Αυτό το μάθημα έχουν διδαχθεί όλοι οι κατά καιρούς πολιτικοί απατεώνες, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά κι οπουδήποτε αλλού στον κόσμο κι αυτό εφαρμόζουν όταν νιώθουν στο πετσί τους τη ρήση τού Λίνκολν πως μπορείς να κοροϊδεύεις τους πάντες για λίγο ή λίγους για πάντα, ωστόσο είναι αδύνατο να κοροϊδεύεις τους πάντες για πάντα...
Δεν ξέρω αν ο Γ. Παπακωνσταντίνου είναι ένοχος για τη διαγραφή τριών ονομάτων συγγενικών του προσώπων από τη λίστα Λαγκάρντ ή αν ο Β. Βενιζέλος σκοπίμως δεν έκανε τίποτα για να την αξιοποιήσει όταν έφτασε στα δικά του χέρια. Με βάση, όμως, όλα όσα έχουν έρθει μέχρι στιγμής στο φως και τις αστείες δικαιολογίες που έχουν χρησιμοποιήσει και οι δύο θεωρώ πολύ δύσκολο να είναι αθώοι. Το πιο προκλητικό, μάλιστα, είναι ότι αυτοί οι δύο τύποι απειλούσαν κι απειλούν την ελληνική κοινωνία πως θα καταστραφεί, αν δε στήριζε κι αν δεν εξακολουθεί να στηρίζει την οικονομική της εξαθλίωση. Ζητούσαν και ζητούν, με λίγα λόγια, το αίμα των μικρομεσαίων την ίδια ώρα που συγκάλυπταν και συγκαλύπτουν τις αμαρτίες των νταβατζήδων και των συγγενών τους...
Ποιός πιστεύει ακόμα, για να του απονείμω το Νόμπελ αφέλειας, ότι το σάπιο σύστημα που μας οδήγησε στην κρίση θα μας λυτρώσει από αυτή; Πόσες λίστες Λαγκάρντ ή σκάνδαλα στον ΕΟΤ πρέπει να αποκαλυφθούν ώστε να κατανοήσουμε πόσο διεφθαρμένη είναι η ελίτ αυτής τής χώρας; Μπροστά της ανοίγεται ένα σταυροδρόμι: είτε θα επιλέξει τη ηρωική έξοδο, αναλαμβάνοντας τις πολιτικές και ποινικές ευθύνες της για τη σύγχρονη ελληνική τραγωδία, είτε θα επιχειρήσει, για ύστατη φορά, το "κουκούλωμα" μήπως και διασωθούν κάποιες εκφάνσεις της. Είναι νωπή ακόμα στη μνήμη μας η λοιδορία τού συστήματος για τη φράση του Στάθη Παναγούλη πως μερικοί θα εύχονται να στηθούν ειδικά δικαστήρια μήπως και γλιτώσουν την τύχη του Αμερικανού πρέσβη στη Λιβύη. Η ευχή του είναι, όμως, πιο επίκαιρη από ποτέ: ή θα δικαστούν και θα αποχωρήσουν από την αρένα ή θα τους κατασπαράξει το πλήθος, το οποίο δεν είναι βέβαίως άμοιρο ευθυνών αλλά δεν είναι διατεθειμένο να καταδικαστεί εφ΄όρου ζωής για πλημμελήματα όταν άλλοι ευθύνονται για κακουργήματα...