Ο Γ' Παγκόσμιος Πόλεμος να μη βρει έλληνες και γερμανούς εργάτες σε αντίπαλα στρατόπεδα...

Για ποιό επάγγελμα έχουν ικανούς διαχρονικώς τους έλληνες όσοι κυβέρνησαν και κυβερνούν αυτήν τη χώρα και οι ξένοι προστάτες τους; Αποκλειστικώς και μόνο για σερβιτόρους τής Ευρώπης! Τα παραδείγματα, άλλωστε, από την επικαιρότητα δεν είναι λίγα: η τρόικα εσωτερικού θέλει να ανοίγουν τα καταστήματα Κυριακές για να εξυπηρετούνται οι τουρίστες και προετοιμάζει το έδαφος για να ξεπουλήσει το δημόσιο πλούτο μπιρ παρά στο όνομα των πολυθρύλητων επενδύσεων. Αυτό είναι το αναπτυξιακό μοντέλο που ονειρεύεται για το μέλλον: εκατομμύρια ραγιάδες να πωλούν αναμνηστικά με τον Παρθενώνα και τους τσολιάδες σε ρώσους ολιγάρχες, όταν δεν θα εργάζονται κυριολεκτικώς για ένα κομμάτι ψωμί κι ανασφάλιστοι σε επιχειρήσει-πάλαι ποτέ "φιλέτα" τού ελληνικού Δημοσίου, που ξένοι θα έχουν αγοράσει ή θα εκμεταλλεύονται τζάμπα. Κουβέντα για δίκαιη αναδιανομή τού πλούτου που ήδη παράγεται σε αυτήν τη χώρα, ούτε λέξη για τη δημιουργία ίσων ευκαιριών σε όλους τους έλληνες για την καλλιέργεια των δημιουργικών/παραγωγικών τους ικανοτήτων. Μόνο ένα λευκό πουκάμισο κι ένα μαύρο παντελόνι για να εξυπηρετούμε νύχτα ημέρα τους νταβατζήδες μας...
Αλήθεια, ποιόν κοροϊδεύει ο υπουργός Ανάπτυξης, Κ. Χατζηδάκης όταν δηλώνει, παριστάνοντας το φιλολαϊκό νεοφιλελεύθερο, πως το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές θα ισχύει μόνο για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις; Με το που ξεκινήσει η εφαρμογή του μέτρου οι ιδιοκτήτητες των εμπορικών κέντρων, τα οποία έχτισαν ή νοίκιασαν πληρώνοντας ποσά-κοροϊδία στο ελληνικό Δημόσιο, θα προσφύγουν στα ελληνικά δικαστήρια και στην Ευρωπαϊκή Ενωση για αθέμιτο ανταγωνισμό. Και ποιόν λέτε να δικαιώσουν οι Βρυξέλλες, οι οποίες πήραν και Νόμπελ Ειρήνης στους κωμικοτραγικούς καιρούς που ζούμε; Τους αδύναμους ή τους ισχυρούς; Μια πρόχειρη ματιά στην ιστορία αυτού του κεφαλαιοκρατικού θεσμού θα σας δώσει την καλύτερη απάντηση...Κατά τα άλλα ο Αντ. Σαχλαμαράς φοβάται πως με την ανεργία των νέων στο 58% και με τα άλλα δεινά τού μνημονίου διασαλεύεται η κοινωνική ειρήνη. Κι αυτός ο πρωθυπουργός, όπως και οι προηγούμενοι, μου θυμίζουν συνεχώς το παιδί τού ανεκδότου, το οποίο σκοτώνει τους γονείς του για να πάει εκδρομή με το ορφανοτροφείο. Πώς να μην τιναχτεί, ωστόσο, στον αέρα η Ευρώπη όταν εκείνοι που διαχειρίζονται τις τύχες της τοποθετούν συνεχώς εμπρηστικούς μηχανισμούς στα θεμέλιά της;


Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ περισσότερο ευρωπαϊστή από εκείνους τους τυχάρπαστους λακέδες στους οποίους απονεμήθηκε χθες το Νόμπελ Ειρήνης. Οραμα κάθε ευρωπαίου πολίτη πρέπει να είναι η Ευρώπη των λαών κι όχι των διάφορων λόμπι, τα οποία καθορίζουν σήμερα τις πολιτικές της χρησιμοποιώντας ως πιόνια τους καλοπληρωμένους τεχνοκράτες. Η σημερινή Ευρωπαϊκή Ενωση όχι μόνο δεν προστατεύει την ανάγκη που τη γέννησε, δηλαδή την ειρήνη στην ήπειρό μας, αλλά κάνει ό,τι μπορεί για να διαχωρίζει τους λαούς της. Τί κι αν οι πέτρες τού Τείχους τού Βερολίνου πωλούνται σήμερα σαν σουβενίρ; Εχει στηθεί στην θέση του ένα αόρατο στο γυμνό μάτι φράγμα, το οποίο χωρίζει τους ευρωπαίους σε πληβείους και πατρικίους. Και είναι ακριβώς αυτό το φράγμα που δε με αφήνει να αποκλείω την πιθανότητα ενός Γ' Παγκοσμίου Πολέμου. Αν φτάσουμε ως εκεί, πάντως, ελπίζω αυτήν τη φορά ο πόλεμος να είναι ταξικός και να μη βρει, για παράδειγμα, τους έλληνες και τους γερμανούς εργάτες σε διαφορετικά στρατόπεδα...