Ουκ αν λάβοις παρά τραπεζιτών κι εφοπλιστών...

Ποιός θα ήταν ένας δίκαιος φορολογικός νόμος; Κατ' αρχήν, ένα σύστημα που θα έκανε πράξη το άρθρο 4 παράγραφο 5 του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο ο κάθε έλληνας πολίτης συνεισφέρει χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις του. Συμβαίνει κάτι τέτοιο με το φορολογικό που ψηφίζεται από τη Βουλή στις αρχές τού χρόνου; Κάθε άλλο, αφού βαδίζει στην εισπρακτική λογική τού τα "παίρνουμε από τους ίδιους και τους ίδιους" από τη στιγμή που δε διευρύνεται η φορολογική βάση ώστε να πληρώνουν οι πραγματικά πλούσιοι αυτής της χώρας τους φόρους οι οποίοι ανταποκρίνονται στα υψηλά τους εισοδήματα. Ποιά είναι η συνεισφορά, για παράδειγμα, των εφοπλιστών στον αγώνα αυτής της χώρας για επιβίωση; Γιατί οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις θα φορολογούνται όσο και οι πολυεθνικές και γιατί οι τράπεζες θα φορολογούνται λιγότερο; Την ίδια ώρα, όσο περισσότερα παιδιά έχεις τόσο περισσότερο θα φορολογείσαι, ενώ το αντίστροφο θα ισχύει για τα έσοδα από ενοίκια και μερίσματα. Για να μην αναφερθώ και στην ποινή αυξημένου φόρου στην περίπτωση που δεν καταναλώνεις το 25% των μεικτών εισοδήμάτων σου, λες και τα λεφτά σού περισσεύουν και δεν ξέρεις τί να τα κάνεις...

Το νέο φορολογικό δεν είναι ούτε κοινωνικώς δίκαιο ούτε αναπτυξιακό, κι ας κομπορρημονεί περί του αντιθέτου ο Αντ. Σαχλαμαράς. Ο νομπελίστας πρωθυπουργός μας διψά για τα "μπράβο" τής τρόικας εξωτερικού και των ξένων ΜΜΕ πολύ περισσότερο από όσο αποζητά κοινωνική δικαιοσύνη για το λαό που κυβερνά. Εχει τραβήξει πλέον ένα δρόμο δίχως επιστροφή: ή θα διασωθεί πάνω στις πλάτες των δανειστών ή θα βυθιστεί μαζί τους. Οταν η πλειονότητα των ελλήνων θα πληρώσει το 2013 στην εφορία περισσότερα από όσα πλήρωσε το 2012, μολονότι τα εισοδήματά της εξανεμίζονται και τα χαράτσια αυξάνονται, η τρόικα εσωτερικού ασχολείται κυρίως με το ποιά κομματόσκυλα θα σωθούν από τις απολύσεις, τις διαθεσιμότητες και τις μετατάξεις. Ακόμα και τώρα προτεραιότητά τους είναι τα "πράσινα" και τα "γαλάζια παιδιά" τους, τα οποία δεν θέλουν να εγκαταλείψουν στην ορφάνια τής ασχετοσύνης τους. Και ύστερα ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. θα ισχυρίζονται πως πρέπει να ιδιωτικοποιηθούν και οι εφορίες για να γίνουν πιο αποτελεσματικές...
Παρατηρώ με οίκτο τον Αντ. Σαχλαμαρά να μαζεύει ευρώ το ευρώ που του ρίχνουν στο πάτωμα οι δανειστές μας, να βγάζει το τεφτέρι του και να λέει στον ελληνικό λαό πως "με τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι" θα τη βγάλουμε και το 2013, που θα είναι μια χρονιά ανάπτυξης (να μην κάνω κι εγώ ένα αστειάκι;). Κι όμως, η Ελλάδα θα μπορούσε να βγάλει το νέο έτος και τα επόμενα χωρίς να καταφεύγει στη δήθεν ελεημοσύνη των ξένων. Τί κέρδισαμε, για παράδειγμα, από την εξίσωση του πετρελαίου θέρμανσης και κίνησης πέρα από τα μισά νοικοκυριά να τουρτουρίζουν και τα σχολεία στη βόρειο Ελλάδα να κλείνουν λόγω ψύχους εντός των αιθουσών διδασκαλίας; Από την πάταξη της νοθείας και του λαθρεμπορίου καυσίμων θα μπορούσαμε να είχαμε αποκομίσει δισεκατομμύρια ευρώ μέσα σε λίγες ημέρες, αν υπήρχε η πολιτική βούληση για σύγκρουση με τους νταβατζήδες τής μεταπολίτευσης. Κι αν οι εφοπλιστές φορολογούνταν έστω με ένα 10%, θα είχαμε αποπληρώσει όλο το δημόσιο χρέος. Πόσο αφελής, όμως, μπορεί να είμαι; Η απόσβεση του δημόσιου χρέους δεν ήταν ποτέ το ζητούμενο των μνημονίων. Αν ήταν, δεν θα εφαρμόζονταν πολιτικές που το επιδεινώνουν. Το ζητούμενο ήταν από την αρχή η διάσωση κι ενίσχυση του τραπεζικού συστήματος, το οποίο κυβερνά ελέω θεού, και μιας επιχειρηματικής-πολιτικής ελίτ της οποίας η σαπίλα μυρίζει μέχρι τα νησιά Κέιμαν κι άλλους φορολογικούς παραδείσους όπου έχει αποθέσει όσα περισσεύουν από τις φιλανθρωπίες της...