Σωθήκαμε, σωθήκαμε, φωνάξτε το ξανά για να γίνει το ψέμα αλήθεια...

Η φαντασία μου είναι πολύ ρηχή για να συλλάβει την πιθανή αντίδραση από το νομπελίστα πρωθυπουργό μας στην περίπτωση που κατόρθωνε να πέφτουν από τον ουρανό εκατομμύρια ευρώ για κάθε έλληνα. Αν για μια δόση μερικών δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ, η οποία θα καταλήξει ως επί το πλείστον πίσω στους δανειστές τής χώρας και στους τραπεζίτες της, το μόνο που δεν έκανε ήταν να χτίσει τείχη ώστε να προλάβει να τα ρίξει με την άφιξή της, καταλαβαίνετε ότι αν είχε πετύχει ένα θαύμα από αυτά που διαβάζουμε στις Γραφές και στα βιβλία τού Ντέιβιντ Κόπερφιλντ ο Αντ. Σαμαράς θα παρουσιαζόταν σήμερα από τον...εαυτό του και τα μιντιακά παπαγαλάκια του ως κάτι ανάμεσα σε θεό και ημίθεο. Ως ένας ακόμα πολιτικός απατεώνας κι αγύρτης, πάντως, σίγουρα δεν θα εμφανιζόταν από εκείνους που κάνουν την τρίχα τριχιά μήπως και καταφέρουν να διατηρήσουν τα προνόμια τα οποία τους απένειμε η μεταπολίτευση...
Από τα χρήματα της δόσης μόλις επτά δισεκατομμύρια θα κατευθυνθούν για την εξόφληση ληξιπρόθεσμων οφειλών, σημαντικό κομμάτι μάλιστα εκ των οποίων αφορά πολυεθνικές επιχειρήσεις, δηλαδή τα χρήματα θα φύγουν πάλι από τη χώρα. Οσο για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, το πιθανότερο είναι πως το μεγαλύτερο πακέτο θα διοχετευτεί κατευθείαν σε λογαριασμούς τραπεζιτών σε φορολογικούς παραδείσους, όπως συνέβη και με τις προηγούμενες ενισχύσεις τού τραπεζικού συστήματος. Οποιος, εξάλλου, θεωρεί πως με την εικόνα που έχει σήμερα η αγορά οι τράπεζες θα αρχίσουν να μοιράζουν δάνεια ή ότι όσοι έλληνες λάβουν χρήματα για οφειλές τού Δημοσίου θα τα επενδύσουν και δεν θα φροντίσουν να καλύψουν δικές τους "τρύπες", μάλλον πιστεύει περισσότερο στον Αϊ Βασίλη κι από τα παιδιά...
Οι ενήλικες αυτοκτονούν ή μένουν άνεργοι κι άστεγοι ή πληρώνονται με καθυστέρηση από τους εργοδότες τους με μισθούς πείνας και δεν έχουν λεφτά για να πληρώσουν τους φόρους και τα χαράτσια. Τα παιδιά τους λιποθυμούν από την ασιτία στα σχολεία ή μεταναστεύουν στο εξωτερικό για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Την ίδια ώρα, όμως, η ελίτ αυτής της χώρας συνεχίζει τον τρυφηλό της βίο, πετώντας ξεροκόμματα φιλανθρωπίας στο πόπολο γιατί, ποιός ξέρει, μπορεί να υπάρχει και θεία τιμωρία και πρέπει να είναι καλυμμένη σε κάθε περίπτωση. Αφήστε που βελτιώνει με αυτόν τον τρόπο τη δημόσια εικόνα της και μειώνει τις ήδη ελάχιστες φορολογικές της υποχρεώσεις. Πανηγυρίζει για τη δόση και με το δίκιο της γιατί ζει σε μια άλλη Ελλάδα, η οποία έχει πληγεί ελάχιστα, αν όχι καθόλου από την κρίση. Πού να καταλάβει η ελίτ τη δυστυχία τού λαού; Στις βίλες όπου κατοικεί, στα πολυτελή εστιατόρια και κοσμικά κέντρα όπου διασκεδάζει ή στα ιδιωτικά αεροπλάνα με τα οποία κάνει το γύρο τού κόσμου για να εμπλουτίσει τη γκαρνταρόμπα της; Για την ελίτ οι δόσεις με τις οποίες "ταΐζει" το λαό δεν είναι τίποτα άλλο από το άλλοθί της στο έγκλημα που διαπράττει σε βάρος τής κοινωνικής δικαιοσύνης. Δεν θέλω να την τρομάξω, ωστόσο ποτέ και κανένας δε μπόρεσε να διαπράξει το τέλειο έγκλημα. Αργά ή γρήγορα γίνεται αντιληπτός, ανεξαρτήτως αν καταλήγει ή όχι στη φυλακή. Αν δε με πιστεύει η ελίτ, ας ρωτήσει και το Λ. Λαυρεντιάδη. Στην παρέα της βρισκόταν άλλωστε, όχι πολύ καιρό πριν...