Η πίστη σε "μεσσίες" θα φέρει το τέλος τού κόσμου...

Δεν παραξενεύομαι με το ότι πολλοί περιμένουν αύριο τη συντέλεια του κόσμου. Εδώ υπάρχουν ακόμα εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη που πιστεύουν ότι πίσω από τα σύννεφα κρύβεται ένας σοφός παππούλης ο οποίος κατευθύνει τις ζωές μας. Κι όχι μόνο το πιστεύουν, αλλά φτάνουν στο σημείο να σκοτώνουν σώματα και πνεύματα στο όνομά του, το οποίο ποικίλλει αναλόγως των βίτσιων τού κάθε λαού. Οταν ήμουν μικρός, άλλωστε, θυμάμαι πολλούς θεοσεβούμενους να μου λένε πως το έτος 2000 θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία τού "Jesus Christ Superstar". Γιατί να μην πέσουν πολλοί περισσότεροι στην παγίδα τής καταστροφής τού πλανήτη στις 21 Δεκεμβρίου 2012, που είναι πολύ πιο πιστευτή ως παραμύθα αν ρίξουμε μια ματιά σε ό,τι συμβαίνει γύρω μας;...

Δε σας κρύβω πως φοβάμαι, και για να είμαι ακόμα πιο ειλικρινής, τρέμω τον θάνατο! Θα ήθελα να ζούσα ως αθάνατος όχι σε κάποια βαρετή βασιλεία των ουρανών, αλλά σε τούτη εδώ τη Γη που την πατούμε κι όλοι μια ημέρα μέσα 'θε δεν 'θε θα μπούμε. Οσο αναπνέω θα είμαι λάτρης τής ζωής, όσες δυσκολίες, δοκιμασίες ή τραγωδίες κι αν φέρει στο δρόμο μου. Τί κι αν με ζαλίζουν οι στροφές; Ξέρω ότι οι ευθείες φέρνουν μόνο πλήξη και σε οδηγούν μια ώρα αρχύτερα στον πνευματικό θάνατο, ο οποίος είναι πολύ χειρότερος από το σωματικό. Από τη στιγμή που μπορώ, με όποιον τρόπο, να συναναστρέφομαι ανθρώπους με τους οποίους είμαι σε θέση να επικοινωνώ και να έρχομαι σε επαφή με τη φύση δεν έχω ανάγκη θεό, ακόμα κι αν αυτός υπήρχε. Αγαπάω κι αγαπιέμαι από πλάσματα που αγγίζει είτε το σώμα μου είτε η ψυχή μου κι αυτό μου είναι κάτι παραπάνω από αρκετό, όχι για μια αλλά για άπειρες ζωές...
"Αν δεν υπάρχει θεός, τότε όλα επιτρέπονται", είχε γράψει ο μέγας Ντοστογιέφσκι. Ας μου επιτρέψει ο σπουδαίος συγγραφέας να τον παραφράσω με το "αν δεν υπάρχει θάνατος, τότε όλα επιτρέπονται". Τί είναι αυτό, άλλωστε, που κρατά λούμπεν κοινωνίες ενωμένες; Μήπως δεν είναι ο φόβος πως μπορεί να πληρώσουμε για τις αμαρτίες μας αυτής της ζωής στην επόμενη; Πόσοι από εμάς θα πιστεύαμε στον θεό αν ξέραμε πως δεν θα τιμωρούμασταν ποτέ για τα εγκλήματά μας ή πως θα ζούσαμε για πάντα στη Γη ή, στη χειρότερη περίπτωση, πως κανείς μας δεν θα έβραζε για μια αιωνιότητα στα καζάνια τής κολάσεως; Μην κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας. Πόσοι από εμάς είμαστε τόσο πνευματικώς και ηθικώς υπερβατικοί ώστε να μην αγαπούμε και λατρεύουμε τον θεό περιμένοντας από αυτόν καποιου είδους ανταπόδοση; Από τη στιγμή, ωστόσο, που "εδώ είναι ο παράδεισος και η κόλαση εδώ", ας κοιτάξουμε να βγάλουμε από τα "πόδια" μας τις διάφορες αλυσίδες που μας δένουν, να αποκτήσουμε ταξική συνείδηση και πνευματική εγρήγορση. Τότε μόνο θα μπορέσουμε να απαλλαγούμε από επί γης κι επουράνιους μεσσίες και να βελτιώσουμε τις ζωές μας, αφού κανείς πια δεν θα μπορεί να μας πουλά φύκια για μεταξωτές κορδέλες και να μας εξαπατά με ψεύτικες υποσχέσεις...