Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2012

Στο ικρίωμα φορώντας "Burberry"...

Γιατί δεν επαναστατούμε; Το ερώτημα παραμένει αναπάντητο για πολλούς, όχι όμως και για 'μένα. Ρίξτε, για παράδειγμα, μια ματιά στο τί συνέβη κι αυτά τα Χριστούγεννα, τα πιο δύσκολα οικονομικώς για ένα μέσο νοικοκυριό από τη μεταπολίτευση και μετά. Ειδικά στις μεγάλες πόλεις χιλιάδες λαού επισκέφτηκαν τους εμπορικούς δρόμους και τα εμπορικά κέντρα, ακόμα κι αν δεν είχαν χρήματα ούτε για να αγοράσουν κάλτσες. Βλέπετε, πρώτα φεύγει η ψυχή και μετά το χούι τού καπιταλισμού. Γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε; Είμαστε τόσο εθισμένοι στον καταναλωτισμό και στον υλισμό που προτιμήσαμε να περάσουμε κι αυτές τις γιορτές έστω με την ψευδαίσθησή τους. Γι' αυτό και είμαστε πρόθυμοι με το πρώτο ξεροκόμματο που θα μας πετάξουν να ξεχάσουμε όλες τις αδικίες αυτού του κόσμου. Ας είμαστε ειλικρινείς: το μεγαλύτερο παράπονό μας δεν είναι ότι την ώρα που εμείς φτωχαίνουμε κι άλλο, κάποιοι εξακολουθούν να πλουτίζουν, αλλά το ότι δεν έχουμε λεφτά για να αγοράσουμε το iPhone 5...
Πείτε με μίζερο και πληκτικό, αλλά πάντοτε θεωρούσα τα Χριστούγεννα την απόλυτη γιορτή τού μικροαστισμού. Τα γενέθλια του "Jesus Christ Superstar" δεν ήταν τίποτα άλλο για το δυτικό κόσμο παρά μια ευκαιρία να "νομιμοποιήσει" τη μανία του για αγορές μέσα σε ένα τεχνητό ειδυλλιακό τοπίο το οποίο "εξαφάνιζε" όλες τις αδυναμίες τής καθημερινότητας. Θα αναρωτηθείτε, "πού είναι το κακό να ξεφεύγουμε λίγο από τα προβλήματά μας"; Σωστό, αλλά την επόμενη φορά που θα δείτε κάποιον να παίρνει ηρωίνη ή να πίνει μέχρι τελικής πτώσης μην ξυνίσετε τα μούτρα σας. Κι αυτοί από την πραγματικότητα θέλουν να ξεφύγουν, απλώς δεν το κάνουν στολίζοντας δέντρα, δίνοντας κέρματα στους ζητιάνους ή φορτώνοντας τα χέρια τους με αχρείαστες σακούλες...
Μην αναρωτιέστε, επομένως, γιατί δεν επαναστατούμε. Πολύ φοβάμαι πως ακόμα και σε θάνατο να καταδικαστούμε από τον καπιταλισμό, εμείς θα είμαστε ικανοποιημένοι αν μας οδηγήσουν στο ικρίωμα φορώντας ένα παλτό "Burberry" ή κρατώντας μια τσάντα "Gucci". Κι όταν η λαιμητόμος θα πέφτει στα κεφάλια μας, θα προσευχόμαστε στον καλό θεούλη να μας συγχωρήσει για τις αμαρτίες μας και να μας δώσει εισιτήριο για τον παράδεισο, τον οποίο ονειρευόμαστε σαν ένα τεράστιο "shopping mall" στο οποίο θα απολαμβάνουμε όλα τα "καλούδια" τού κόσμου χωρίς να χρειάζεται να χρεωνόμαστε σε τράπεζες. Κι έτσι, ταξικώς ασυνείδητοι και πολιτικώς αναλφάβητοι θα έχουμε κληροδοτήσει κι εμείς με τη σειρά μας στα παιδιά μας έναν ανυπόφορο κόσμο, ο οποίος θα γίνεται υποφερτός μόνο αν έχουμε πιστωτικές κάρτες στις τσέπες μας και υποκρισία στις καρδιές μας...

Δεν υπάρχουν σχόλια: