Για τους νεοφιλελέδες κάθε νεκρό παιδί στην Παλαιστίνη επιβεβαιώνει την ιδεοληψία τους...

Θυμάστε τον Σπύρο Παπαδόπουλο στους "Απαράδεκτους" να κοκαλώνει κάθε φορά που τον φώναζαν "μαλάκα"; Το ίδιο παθαίνουν και οι νεοφιλελέδες όταν ακούν τις λέξεις "επανάσταση", "εξέγερση", "αγώνας", "ανταρσία" και τα "παράγωγά" τους. Στο δικό τους λεξιλόγιο είναι απαγορευμένες, δεν θέλουν ούτε καν να γνωρίζουν την ύπαρξή τους γιατί καταλαβαίνουν πόσο επικίνδυνες μπορούν να γίνουν για τη δική τους επιβίωση κι αυτών που προστατεύουν από συμφέρον ή από αφέλεια. Γι' αυτό ακόμα και τώρα που το αμερικανικό Στέιτ Ντιπάρτμεντ καταδικάζει τις δολοφονίες αμάχων από το Ισραήλ, εκείνοι επιμένουν να ταυτίζουν την αγανάκτηση απέναντι στη γενοκτονία των παλαιστίνιων με τον αντισημιτισμό. Στα πόσα νεκρά παιδιά άραγε θα αντιληφθούν τη δυσαναλογία των μέσων που χρησιμοποιεί ο ισραηλινός στρατός για να αποκρούσει αυτούς που αγωνίζονται με νεροπίστολα; Και πώς περιμένουν από τους γονείς και τους συγγενείς των ανήλικων που κατακρεουργήθηκαν από τις ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις να μη ζωστούν με εκρηκτικά και να προχωρήσουν στην πρώτη τυφλή επίθεση αυτοκτονίας που θα "βρουν" μπροστά τους;...  

Στη χώρα όπου βασιλιάς είναι ο πολιτικός ορθολογισμός και βασίλισσα η υποκρισία οφείλω να εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι: δεν αθωώνω τον παλαιστίνιο κομάντο αυτοκτονίας που θα μπει σε ένα λεωφορείο στο Τελ Αβίβ και θα σκοτώσει άμαχο πληθυσμό. Με αυτόν τον τρόπο δεν θα καταφέρει ποτέ να αποκτήσει την ελευθερία του, όπως δεν θα το πετύχουν και οι δικοί μας αντάρτες πόλης όσες βόμβες κι αν βάλουν έξω από τράπεζες. Αφήστε που δεν θα δικαιούται κανείς τους τέτοιου είδους ελευθερία χτισμένη πάνω στο αίμα αθώων. Αλίμονο, ωστόσο, αν εξισώνουμε τον αγώνα ενός λαού για την ανεξαρτησία του με την τρομοκρατική δράση. Αλλωστε τέτοιου είδους κατηγορίες προέρχονται από  ανθρώπους που παρευρέθηκαν στην κηδεία τού Νέλσον Μαντέλα για να του περιποιήσουν τιμή και ήταν οι ίδιοι που σε παρελθούσες δεκαετίες τον αποκαλούσαν τρομοκράτη. Οπως θα υποστήριζα, επομένως, τη δημιουργία ενός εβραϊκού κράτους πριν το 1948 κι όπως υποστηρίζω σήμερα το δικαίωμα ύπαρξής του, για τους ίδιους λόγους επιθυμώ να δω μια ημέρα τους παλαιστίνιους να κατοικούν στη δική τους χώρα, δίχως να είναι αναγκασμένοι να ζουν σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης όπως αυτό της Λωρίδας της Γάζας, το οποίο μοιάζει τόσο μα τόσο πολύ με αυτά που επιφύλαξε ως μοίρα ο Χίτλερ στους προγόνους των σημερινών δολοφόνων γυναικόπαιδων...

Προφανώς το να έχεις σκοτώσει σχεδόν 2.000 ανθρώπους μέσα σε 20 ημέρες με βομβαρδισμούς κι άλλες πολεμικές μεθόδους δεν είναι ακριβώς το ίδιο με το να εξοντώνεις τους υπηκόους σου με φόρους και χαράτσια. Ωστόσο, είναι ίδια η λογική με την οποία οι νεοφιλελέδες υποστηρίζουν το Ισραήλ, την ελληνική κυβέρνηση, τους εγχώριους και διεθνείς νταβατζήδες της: "δίκιο είναι ο νόμος τού ισχυρού, ο οποίος έχει δικαίωμα να το επιβάλλει με κάθε μέσο και με όποιο κόστος". Στο δικό τους κόσμο δεν υπάρχει χώρος παρά μόνο για τους δυνατούς, για εκείνους που διαθέτουν την ισχύ και την ηθική αναισθησία ώστε να τη χρησιμοποιούν για δικό τους όφελος κι όποιος αντέξει. "Δεν φταίμε εμείς αν οι παλαιστίνιοι δεν έχουν τις δικές μας ρουκέτες ούτε αν το πόπολο στην Ελλάδα αφαιμάσσεται για να μην πληρώνουν ούτε ένα ευρώ οι εφοπλιστές και για να ανακεφαλαιώνονται συνεχώς οι τράπεζες. C'est la vie, που θα έλεγαν και οι γάλλοι, κι αν δεν σας αρέσει να πάτε αλλού". Δεν θα ακούσετε, βεβαίως, τους νεοφιλελέδες να σας το λένε τόσο απότομα, αλλά αυτό εννοούν όταν μιλούν για ευελιξία, ανταγωνιστικότητα, ανάπτυξη κι άλλα ηχηρά παρόμοια. Πώς, λοιπόν, να μην επιχαίρουν για κάθε παιδί που σκοτώνεται στην Παλαιστίνη και για κάθε χρεοκοπημένο που αυτοκτονεί στην Ψωροκώσταινα; Για τους ίδιους δεν είναι τίποτα άλλο από μια επιβεβαίωση της υπεροχής τής ιδεοληψίας τους...