Πώς να μου κάνει εντύπωση, επομένως, που εισήχθη σε θερινό τμήμα τής Βουλής νύχτα Παρασκευής φωτογραφική τροπολογία σε άσχετο νομοσχέδιο η οποία καταρρίπτει τα νομικά εμπόδια για τη συγχώνευση ΔΟΛ-Πήγασου, δηλαδή Στ. Ψυχάρη-Γ. Μπόμπολα; It's business as usual για τους πάλαι ποτέ μεγαλοκαναλάρχες, οι οποίοι σπεύδουν να νομοθετήσουν τα συμφέροντά τους πριν από τις αναπόφευκτες εκλογές και να επιβεβαιώσουν εμμέσως πλην σαφώς ποιοί κυβερνούν πραγματικά αυτόν τον τόπο...
Εχω την ίδια δυσκολία να παρακολουθώ τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης με αυτή που αντιμετωπίζει για να φάει λουκάνικα όποιος ξέρει πώς παρασκευάζονται. Αν ερχόταν μια ανεξάρτητη δημοσιογραφική αρχή από το εξωτερικό για να μελετήσει τον τρόπο που λειτουργούν τα μίντια στην Ψωροκώσταινα, θα σήκωνε τα χέρια ψηλά. Δεν είναι, βεβαίως, ελληνικό φαινόμενο η τηλεδημοκρατία, οι βαρόνοι τής ενημέρωσης, η εξυπηρέτηση άλλων συμφερόντων κι όχι της όσο το δυνατό αντικειμενικότερης ενημέρωσης των πολιτών. Στην Ελλάδα, ωστόσο, η απόκρυψη ειδήσεων, η στρέβλωσή τους, οι αγιογραφίες από τη μία μεριά και η λασπολογία από την άλλη ζουν μεγάλες στιγμές, τις μεγαλύτερες ίσως από τότε που ο Γουτεμβέργιος έδινε τη δυνατότητα στον άνθρωπο να κοινοποιεί τις γνώσεις ή τις απόψεις του στη μάζα...
Αν μου ζητούσατε να κατονόμαζα ένα μέσο ενημέρωσης το οποίο δεν έχει καμιά εξάρτηση και δημοσιεύει όσα ξέρει τηρώντας τη στοιχειώδη δημοσιογραφική δεοντολογία, θα έσπαγα το κεφάλι μου αλλά απάντηση δεν θα μπορούσα να σας δώσω, κάποια τέλος πάντων που να μη με κάνει να κοκκινίζω από ντροπή για το ψέμα που θα σας είχα πει. Βλέπετε, ακούτε και διαβάζετε πολλές μεγαλοστομίες περί ανεξαρτησίας, αλήθειας, μαχητικότητας από συστημικούς και μη "Ρομπέν των Δασών", ωστόσο στην θέση σας θα κρατούσα μικρότερο καλάθι κι από αυτά που κουβαλούν μαζί τους τα χόμπιτ όταν πηγαίνουν για πικ νικ. Αντιθέτως, όσο περισσότερο αγωνιστής φωνάζει πως είναι κάποιος δημοσιογράφος τόσο περισσότερο βεβαιώνομαι ότι είναι φαυλότερος κι από τον ορισμό τής φαυλότητας στο λεξικό...
Είναι εύκολο, ωστόσο, να ρίχνουμε όλο το ανάθεμα στους δημοσιογράφους όταν το αναγνωστικό κοινό στο οποίο απευθύνονται δεν φημίζεται για τα ταξικά και πολιτικά του αντανακλαστικά. Μπορώ να σας βρω εκατομμύρια παραδείγματα στα οποία μια σοβαρή είδηση χάθηκε δίπλα σε μια χαλαρή. Για σκεφτείτε το λιγάκι κι απαντήστε με ειλικρίνεια: αν σας έλεγαν πως έχετε τη δυνατότητα να κλικάρετε μόνο μία ανάρτηση από τα "Ερωτικό σκάνδαλο στη σόουμπιζ" και "Ξεπέρασαν τα 300 τα νεκρά παιδιά στη Γάζα" ποιά θα προτιμούσατε ή ποιά θα προτιμούσα, για να μη βγάζω την ουρά μου απέξω; Οσο κυνικό κι αν διαβάζεται και η είδηση ένα εμπόρευμα είναι κι αν δεν υπάρχουν εκεί έξω αγοραστές για τις σημαντικές ο πωλητής τους θα βγάλει στο σφυρί τις ασήμαντες. Είναι τόσο απλό.
Οσο, για παράδειγμα, εξακολουθούμε να χρησιμοποιούμε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να ανακοινώνουμε στην ανθρωπότητα σε ποιό μέρος βρισκόμαστε και περνάμε "σούπερ" ή για να ανεβάζουμε την εκατομμυριοστή φωτογραφία με το καλλίγραμμο ή όχι και τόσο κορμί μας, μην περιμένετε τα μίντια να σας πληροφορούν και να μη σας αποπροσανατολίζουν. Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα φωνάξετε με καταγγελτικό παλμό "αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι" να θυμάστε πως αυτοί δεν είναι τίποτα άλλο από τους καθρέφτες πάνω στους οποίους αντανακλώνται τα δικά σας θολά είδωλα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου