Αποδοκιμάζαμε τους αμερικανούς αθλητές τρώγοντας McDonald's και πίνοντας Coca Cola, να τί μας κατάστρεψε...

Μπορείς να παίρνεις ναρκωτικά, να πίνεις ουίσκι, να τρως παχυντικά φαγητά, να "σερφάρεις" στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και να είσαι υγιέστατος. Με την προϋπόθεση, βεβαίως, ότι όλα τα παραπάνω τα κάνεις με μέτρο. Το πρόβλημα, δηλαδή, δεν είναι οι ουσίες, το αλκοόλ, οι τροφές ή οι νέες τεχνολογίες αλλά πώς τις χρησιμοποιείς. Γι' αυτό και μου είναι ξένη η νοοτροπία αυτών που δεν μπαίνουν καν στη διαδικασία να δοκιμάζουν και στερούν από τον εαυτό τους εμπειρίες. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τους Ολυμπιακούς Αγώνες τής Αθήνας, η ομολογουμένως εντυπωσιακή τελετή έναρξης των οποίων πραγματοποιήθηκε σαν σήμερα το 2004. Δεν ήταν λάθος η ανάληψή τους, αλλά ο τρόπος με τον οποίο δεν τους αξιοποιήσαμε από κάθε άποψη...

Προφανώς και δεν χρειαζόμασταν τόσα έργα βιτρίνας, αλλά περισσότερα υποδομής. Σαφέστατα και δεν θα έπρεπε να αφήσουμε τα ολυμπιακά ακίνητα να σαπίζουν ανεκμετάλλευτα ώστε να έρχονται τώρα οι σαμαροβενιζέλοι για να τα ξεπουλήσουν αφού "έτσι κι αλλιώς δεν τα χρησιμοποιούμε". Το προβληματικότερο είναι, ωστόσο, πως δεν εκμεταλλευτήκαμε την ευκαιρία για να δείξουμε στον κόσμο ότι δεν είμαστε αποκλειστικώς παιδιά τού Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, πως δεν τρώμε μόνο σουβλάκια και δεν την πέφτουμε σε όποια τουρίστρια βρεθεί στο δρόμο μας. Αναπαράγαμε στερεότυπα για να διαιωνίσουμε την εθνική μας μιζέρια, η οποία τότε δανειζόταν θολή ευδαιμονία από τις επόμενες γενιές ελλήνων...

Φυσικά και δεν τρέφω την ψευδαίσθηση πως θα μπορούσε η Ελλάδα από μόνη της να αλλάξει το ρου των Ολυμπιακών Αγώνων κι από ένα πανηγυράκι πολυεθνικών να το μετάτρεπε σε μια αγνή συνάθροιση λαών, που δεν έχουν τίποτα άλλο να χωρίσουν παρά μετάλλια. Από την άλλη, ωστόσο, θα μπορούσαμε να είχαμε αποφύγει, για παράδειγμα, την ξεφτίλα με το "ατύχημα" των Κεντέρη-Θάνου και τη μεγαλύτερη ακόμα ντροπή των χειροκροτημάτων υπέρ δύο φουλ ντοπαρισμένων αθλητών μας, δηλαδή την επιβράβευση απατεώνων που πρόσβαλαν συν τοις άλλοις το εθνικό γόητρο, και την αποδοκιμασία των αντιπάλων τους από τις κερκίδες τού ΟΑΚΑ. Η δικαιολογία, άλλωστε, πως και οι άλλοι ήταν γεμάτοι απαγορευμένες ουσίες, η οποία παραπέμπει στο γνωστό "κι εσείς βασανίζατε τους μαύρους", δεν περιποιεί τιμή σε κανένα λαό...

Η νίκη πάση θυσία, ακόμα και με δόλια μέσα,  αναπαριστά ακριβώς τη νοοτροπία που μας οδήγησε έως τη χρεοκοπία, κυρίως ηθική και δευτερευόντως οικονομική. Πόσω μάλλον όταν μας αρέσει να βαυκαλιζόμαστε πως από αυτά τα μέρη ξεκίνησε η ολυμπιακή ιδέα την εποχή που οι άλλοι λαοί σκαρφάλωναν στα δένδρα κι έτρωγαν βελανίδια. Δεν καταστραφήκαμε λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων αυτών καθαυτών. Κι άλλες χώρες τούς διοργάνωσαν χωρίς να βρίσκονται σήμερα υπό την εποπτεία καμιάς τρόικας. Η νοοτροπία τής αρπαχτής, του "άρπα κόλλα", του "να τα δώσουμε όλα στους εθνικούς μας νταβατζήδες για να παρουσιάζουν στο πόπολο ρωμαϊκά θεάματα την ίδια ώρα που πίσω από την κουίντα τρώνε χοντρά" και η απουσία οράματος, να τί μας κατάστρεψε. Δεν είναι, εξάλλου, κωμικοτραγικό αλλά και πλήρως ενδεικτικό τής ασυνειδησίας μας πως την ώρα που καταδικάζαμε τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ, αποδοκιμάζοντας τους αμερικανούς αθλητές, τρώγαμε McDonald's και πίναμε Coca Cola;...