Η Αμερική του Ομπάμα, ωστόσο, δεν μπορεί να αποτελεί πρότυπο για τα πάντα. Η προεδρική θητεία του φτάνει στο τέλος της αλλά ο ίδιος, μολονότι προχώρησε σε σημαντικές μεταρρυθμίσεις-όπως στο δημόσιο σύστημα υγείας-, δεν έφερε την αλλαγή που είχε ευαγγελιστεί το 2008. Σαφώς και υπήρξε καλύτερος πρόεδρος από τον προκάτοχό του, ο οποίος είχε ρίξει έτσι κι αλλιώς πολύ χαμηλά τον πήχη, και πιθανόν να είναι καλύτερος κι από το διάδοχό του, είτε είναι η Χ. Κλίντον είτε, αλίμονο, ο Ντ. Τραμπ. Μέσα σε αυτήν την οκταετία, όμως, έκανε πολύ λιγότερα από όσα μπορούσε για να παραδώσει έναν πιο ασφαλή πλανήτη. Φυσικά η γενεσιουργός αιτία τής σημερινής παγκόσμιας αναταραχής σχετίζεται περισσότερο με τους πολέμους που ξεκίνησαν οι προκάτοχοί του, αλλά κι ο Μπ. Ομπάμα βάσισε την εξωτερική του πολιτική στο δόγμα τής παγκόσμιας επιβολής, απλώς με πιο λεπτούς τρόπους σε σχέση με τον Τζ. Μπους. Κι αν σήμερα δακρύζει γα τις συνέπειες της οπλοκατοχής στη χώρα του, δεν είναι κάπως αργά γι' αυτά για κάποιον που κατοικεί στο Λευκό Οίκο από τον Ιανουάριο του 2009;...
Η α λα καρτ υπεράσπιση της δημοκρατίας, της ελευθερίας και των υπόλοιπων ανθρώπινων δικαιωμάτων, όπως αυτή εκφράστηκε κι από την προεδρία Ομπάμα, δεν βοηθά στην υπόθεση της παγκόσμιας ειρήνευσης κι αφοπλισμού. Με ποιό ηθικό δικαίωμα μπορούν οι ΗΠΑ να παίζουν τον παγκόσμιο χωροφύλακα όταν διατηρούν την θανατική ποινή ή όταν στηρίζουν σκοταδιστικά καθεστώτα όπως αυτό των Σαούντ στη Σαουδική Αραβία; Πώς είναι δυνατό να πείσουν τον αραβικό κόσμο, για παράδειγμα, για τις αγαθές προθέσεις τους στη Συρία την ίδια στιγμή που επιτρέπουν σε ένα σύμμαχό τους να εκτελεί δημοσίως πολιτικούς του αντιπάλους; Είναι αλήθεια ότι ο Μπ. Ομπάμα βελτίωσε την εικόνα τής πατρίδας του στο παγκόσμιο ακροατήριο. Το "ναι, μπορούμε", ωστόσο, που ήταν το κεντρικό του προεκλογικό σύνθημα το 2008 μετατράπηκε σε "ναι, θα μπορούσαμε πολύ περισσότερα", ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για την υστεροφημία τού ανδρός και, κυρίως, για το μέλλον τού πλανήτη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου