Από το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας στο ζεϊμπέκικο της κάθε πλούσιας κακομοίρας...

Οι "beautiful people", οι επιφανειακοί δηλαδή άνθρωποι του λάιφσταϊλ, ζουν και βασιλεύουν και την Ελλάδα των μνημονίων εξακολουθούν να κυριεύουν. Κι αν την εποχή που δέναμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα δεν είχαν λόγους να μασκαρεύουν τον πλούτο τους, σήμερα αναγκάζονται να καταφεύγουν σε άλλα τερτίπια προκειμένου ναι μεν να μας δείχνουν πως δεν είμαστε ίσα κι όμοια λαός και Κολωνάκι αλλά και να μας πείθουν πως συμμερίζονται τους καημούς τού λαουτζίκου...

Δείτε, για παράδειγμα, την ανάρτηση του πολυπράγμαμονος Γ. Πατούλη στο twitter, όπου πίσω από τη φράση "μοναδικές στιγμές οικογενειακής θαλπωρής" ως ντεκόρ αποκαλύπτεται η απόλυτη κιτς επίδειξη χρυσαφένιας χλιδής, την οποία ο πρόεδρος της ΚΕΔΕ-δήμαρχος Αμαρουσίου-πρόεδρος του ΙΣΑ και μεγαλοπαράγοντας της ΝΔ θα έπρεπε ίσως να εξηγήσει σε συνεργάτες των οικονομικών εισαγγελέων πώς απόκτησε...

Την ίδια ώρα, η παρηκμασμένη, τρόπος του λέγειν "σόουμπιζ" της χώρας παρέλασε κι αυτές τις ημέρες από το ένα τηλεοπτικό πανηγύρι στο άλλο, περιφέροντας την αβάσταχτη ελαφρότητα της σαπουνόφουσκάς της. Κι αν κάποτε μας χόρευε κάθε εκκεντρικό χορό που ερχόταν εξ Εσπερίας, σήμερα συμπάσχει με τον κοσμάκη χορεύοντας ζεϊμπέκικο σαν να επρόκειτο για τσιφτετέλι ή για κάποια νέα μόδα στα τρέντι γυμναστήρια των βορείων και νοτίων προαστίων. Οι κάθε λογής "σελέμπριτις" κατάντησαν μπροστά στην κάμερα έναν βαθιά εσωτερικό χορό απόγνωσης να μοιάζει με την τελευταία επίδειξη μόδας στο Μιλάνο κι όλα αυτά σε έναν πλανήτη που υπάρχει μόνο στα λίγα τετραγωνικά που καλύπτει ένα τηλεοπτικό στούντιο και πουθενά αλλού...

"Ζηλεύεις. Θα ήθελες κι εσύ να ζεις σε ένα παλάτι όπως ο Γ. Πατούλης και να διαθέτεις χρήμα για να σαγηνεύεις την κάθε Ερρ. Πρεζεράκου", είναι ίσως το αυθόμητο σχόλιο οποιουδήποτε νεοφιλελεύθερου στιγματίζει την αναγκαιότητα για κοινωνική δικαιοσύνη και ξεπλένει τις ταξικές ανισότητες δίχως να αναρωτιέται πόθεν προέκυψαν. Πρόκειται για την ίδια αντίληψη του "ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό", που επιτρέπει, για παράδειγμα, στη Σαουδική Αραβία, η οποία κρεμά ανθρώπους για ψύλλου πήδημα, να προεδρεύει της αρμόδιας επιτροπής τού ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα...

Τί σημασία έχει πώς απόκτησε τις καρέκλες σουλτάνου ο Γ. Πατούλης ή ο Ρ.Τ. Ερντογάν ή ποιά είναι η τεράστια συνεισφορά στο έθνος των διάφορων κοσμικών ώστε να αμείβονται όσο αμείβονται; Φτάνει που έχουν φράγκα. Κι εδώ ακριβώς εδράζεται η διαφορά φιλοσοφίας ενός δεξιού από έναν αριστερό: ο δεξιός δεν θέτει ερωτήματα, αποδέχεται τον κόσμο όπως είναι κι επιχειρεί να εκμεταλλεύεται πριν τον εκμεταλλευτούν. Ο Αριστερός, αντιθέτως, βασανίζεται από αμφιβολίες, οι οποίες άλλοτε τον αδρανοποιούν κι άλλοτε τον ωθούν να αλλάξει τα κακώς κείμενα. Διαλέγετε και παίρνετε...