Οποιος αποκαλέσει τον Κούλη αχάριστο είναι συκοφάντης!

Τον Κούλη μπορείς να τον κατηγορήσεις για πολλά πράγματα-για παράδειγμα, για οικογενειοκρατία, ρουσφέτια, Siemens, νεοφιλελευθερισμό-, αχάριστος όμως δεν είναι. Τιμά εκείνους που τον έφεραν στην αρχηγία τής ΝΔ, και με το παραπάνω μάλιστα. Δεν έχει συμπληρώσει, άλλωστε, δύο εβδομάδες στη νέα του θέση κι έχει προλάβει να ξεχρεώσει κάποια γραμμάτια. Χαρακτηριστικότατη περίπτωση αποτελεί η στάση του στην προκήρυξη του διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες, την οποία κάνει τα πάντα για να καθυστερήσει χρησιμοποιώντας λογικοφανείς δικαιολογίες. Είναι αλήθεια ότι αποτελεί παθογένεια του σχετικού νόμου το ότι τον αριθμό των αδειών αποφασίζει ο υπουργός. Ο Ν. Παππάς, όμως, δήλωσε πως αυτό θα διορθωθεί και η σχετική αρμοδιότητα θα δοθεί στο ΕΣΡ, τη συγκρότηση του οποίου καθυστερεί με κάθε τρόπο η αξιωματική αντιπολίτευση. Το μπαλάκι, επομένως, βρίσκεται στα χέρια τού Κούλη. Τί θα κάνει με αυτό; Θα παίξει ή θα το πετάξει στην εξέδρα, από όπου τον ζητωκραυγάζουν ασυγκράτητα οι καναλάρχες;...

Είναι, επίσης, αλήθεια ότι στην ΕΡΤ παρατηρούνται κρούσματα μεροληψίας υπέρ τής κυβέρνησης, όπως δεν είναι ψέμα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προετοιμάζει τη δημιουργία ενός δικού του MEGA. Αυτές οι εξελίξεις, ωστόσο, δεν μπορούν να αποτελούν δικαιολογία για τη ΝΔ ώστε να μην συναινεί στην χάραξη κανόνων στην ιδιωτική τηλεόραση, ύστερα μάλιστα από 26 και πλέον χρόνια ασύδοτης λειτουργίας της. Προφανώς το ζητούμενο δεν είναι η αντικατάσταση των ψυχάρηδων, των βαρδινογιάννηδων ή των αλαφούζων από συριζαίους "ομολόγους" τους. Το θεσμικό πλαίσιο, πάντως, που έχει κατοχυρωθεί με τον προσφάτως ψηφισθέντα νόμο δημιουργεί δικλείδες ασφαλείας που θα καταργηθούν μόνο αν η ΝΔ δεν συναινέσει στη συγκρότηση του ΕΣΡ-οι κυβερνητικές προτάσεις για τη στελέχωσή του δεν περιχαρακώνονται μόνο σε αριστερά πρόσωπα- κι αναγκάσει την κυβέρνηση να προκηρύξει το διαγωνισμό μόνη της, δίχως την κατοχύρωση μιας Ανεξάρτητης Αρχής. Μήπως, όμως, έτσι ο Κούλης ναρκοθετεί άθελά του τον αγώνα των χρηματοδοτών του για επιβίωση;...

Περιμένω, εξάλλου, τον νέο αρχηγό να παρουσιάσει τις θέσεις του και για μια σειρά άλλων κομβικών ζητημάτων. Να μάθει, δηλαδή, ο ελληνικός λαός πόσο μεταρρυθμιστής είναι στην πραγματικότητα. Στο ασφαλιστικό, για παράδειγμα, είναι υπέρ τής μείωσης συντάξεων; Προσωπικώς δεν στέκομαι απέναντι στο ψαλίδισμα των μεγάλων, οι οποίες δεν αντιστοιχούν σε υψηλές εισφορές τού εργαζόμενου ή αφορούν προνομιούχους υπαλλήλους τού δημόσιου τομέα όπως οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ. Πώς θα αντιμετωπίσει τους ελεύθερους επαγγελματίες; Θα επιτρέψει να συνεχίζεται η μαζική φοροδιαφυγή τους- οι μισοί δηλώνουν εισοδήματα έως 5.000 ευρώ- ή θα συναινέσει στο να γίνονται οι συναλλαγές τους αποκλειστικώς με πλαστικό χρήμα ή μέσω τραπέζης ώστε να μην καίγονται τα χλωρά, οι συνεπείς και νομοταγείς δηλαδή, μαζί με τα ξερά;...

Στη δημόσια διοίκηση θα συμφωνήσει με την κυβερνητική πρόταση, η οποία δημιουργεί ένα πλέγμα προστασίας από την επέλαση του κομματισμού; Συμφωνεί πως πρέπει να ξεκαθαριστεί η ήρα από το στάρι και οι αγρότες να καταβάλουν περισσότερα στον κρατικό κορβανά, πόσω μάλλον όταν είναι αντιπαραγωγικοί, κι αυτός να μην ενισχύεται σχεδόν αποκλειστικώς από τους μισθωτούς; Θέλει ρύθμιση του χρέους και παραμονή τού ΔΝΤ στο πρόγραμμα; Κι αυτά είναι μερικά μόνο από τα ερωτήματα στα οποία καλείται να απαντήσει άμεσα, κι ας μην του τα έχει θέσει ακόμα κανένας διαπλεκόμενος δημοσιογράφος...