Η εξόντωση των ελευθέρων επαγγελματιών και των αγροτών δεν είναι επιλογή τής κυβέρνησης, αλλά εφαρμογή τής συμφωνίας την οποία της επέβαλαν το περασμένο καλοκαίρι και την οποία οι άλλες πολιτικές δυνάμεις τής χώρας την καλούσαν να υπογράψει από τον περασμένο Ιανουάριο. Είναι αλήθεια ότι αυτές οι δύο επαγγελματικές κατηγορίες κατέβαλλαν λιγότερους ή μηδενικούς φόρους σε σχέση με τους υπόλοιπους, είτε φοροαποφεύγοντας είτε φοροδιαφεύγοντας. Ιδίως ο αγροτικός κόσμος οφείλει να αναλογιστεί πως πριν τον δολοφονήσουν με εξαντλητική φορολόγηση κι ασφαλιστικές εισφορές ο ίδιος είχε κάνει ό,τι περνούσε από το χέρι του για να αυτοκτονήσει...
Αρκεί να αναρωτηθούμε πού χάθηκαν τα εκατομμύρια των κοινοτικών επιδοτήσεων και να απαντήσουμε σε "Πόρσε Καγιέν αντί σε επενδύσεις" για να αντιληφθούμε ότι οι ξένοι δεν θα μπορούσαν να μας καταστρέψουν αν δεν είχαμε φροντίσει οι ίδιοι να τους στρώσουμε το δρόμο. Είναι χαρακτηριστική, άλλωστε, και η τοποθέτηση αγρότη σε μπλόκο πως φορολογείται γιατί αγοράζει προϊόντα που έχουν ΦΠΑ (!) προκειμένου να καταδειχθεί ότι κάποιοι αυτά τα χρόνια τής κρίσης είχαν καλομάθει να μην έχουν τα πόδια τους βουτηγμένα στη λάσπη αλλά, αντιθέτως, να πληρώνουν με πενταροδεκάρες ανασφάλιστους αλβανούς ή πακιστανούς για να κάνουν τη βρόμικη δουλειά γι' αυτούς την ώρα που εκείνοι έπιναν τα φρεντουτσίνα τους στις τρέντι αρχοντοβλάχικες καφετέριες της Λάρισας...
Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει πως υπάρχει λογική στο "πονάει χέρι, κόβει χέρι", στην οποία, με τη γνωστή του αλαζονεία στα όρια της αγένειας, επέμεινε και χθες ο Β. Σόιμπλε από το Νταβός. Η απάντηση στη φοροδιαφυγή των ελευθέρων επαγγελματιών και των αγροτών είναι η φορολόγηση κι όχι η υπερφορολόγησή τους. Η ελληνική οικονομία δεν υπάρχει περίπτωση να ανακάμψει αν δεν μείνει κανένας έλληνας ζωντανός για να το πετύχει. Η μακρά περίοδος της λιτότητας στην Ευρώπη δεν έχει ωφελήσει κανέναν άλλον στην ήπειρο παρά μόνο τους γερμανούς, οι οποίοι κι εκείνοι δεν θα αργήσει να φτάσει η στιγμή που θα νιώσουν την πίεση που προκαλείται όταν δεν θα υφίστανται αγορές οι οποίες θα μπορούν να απορροφούν τις εξαγωγές τους. Τα θεμέλια, άλλωστε, της πτώσης κάθε αυτοκρατορίας "χτίζονται" όταν αυτή αισθάνεται πιο ισχυρή από ποτέ, γιατί είναι ακριβώς η απληστία και η ματαιοδοξία που υπνωτίζουν τους εξουσιαστές και προλειαίνουν τη συντριβή τους...
Η σημερινή κυβέρνηση, μολονότι δεν αποδέχεται ότι το τρίτο μνημόνιο είναι η καλύτερη λύση για τον τόπο, το εφαρμόζει πολύ πιο πιστά από όσο εφάρμοσαν τα δύο πρώτα οι προκάτοχοί της. Εχει ήδη προχωρήσει, για παράδειγμα, σε περισσότερες αποκρατικοποιήσεις από εκείνους που παριστάνουν τους υπέρμαχους της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, ενώ έχει προτείνει ένα ασφαλιστικό νομοσχέδιο το οποίο εκτιμά πως δεν υπάρχει λόγος να μην γίνει αποδεκτό από τους εταίρους, παρόλο που δεν λείπουν από αυτό οι αδικίες, όπως συμβαίνει βεβαίως και με το αγροτικό...
Η Ελλάδα, επομένως, εφαρμόζει το πρόγραμμα κι ας μην αποδειχθεί ικανό να μας βγάλει από την άβυσσο, περιμένοντας και μαχόμενη να αλλάξουν οι ισορροπίες στην Ευρώπη αλλά και στην ίδια τη Γερμανία, όπου το δίδυμο Μέρκελ-Σόιμπλε τα έχει βρει σκούρα με το προσφυγικό. Η επιμονή, λοιπόν, σε πολιτικές άγριας λιτότητας σε βάρος των μικρομεσαίων καθιστούν τον Αλέξη Τσίπρα περισσότερο συμπαθή στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και στην Ουάσιγκτον. Δεν τρέφω, ωστόσο, τις αυταπάτες που έτρεφα ένα χρόνο πριν. Αν δεν αλλάξει και το Βερολίνο, η ζωή όλων των ευρωπαίων θα χειροτερεύσει ακόμα περισσότερο. Και τότε δεν θα υπάρχει καμιά αμφιβολία για το ποιοί ήταν οι ηλίθιοι που οδήγησαν την Ευρώπη στο γκρεμό...
Αρκεί να αναρωτηθούμε πού χάθηκαν τα εκατομμύρια των κοινοτικών επιδοτήσεων και να απαντήσουμε σε "Πόρσε Καγιέν αντί σε επενδύσεις" για να αντιληφθούμε ότι οι ξένοι δεν θα μπορούσαν να μας καταστρέψουν αν δεν είχαμε φροντίσει οι ίδιοι να τους στρώσουμε το δρόμο. Είναι χαρακτηριστική, άλλωστε, και η τοποθέτηση αγρότη σε μπλόκο πως φορολογείται γιατί αγοράζει προϊόντα που έχουν ΦΠΑ (!) προκειμένου να καταδειχθεί ότι κάποιοι αυτά τα χρόνια τής κρίσης είχαν καλομάθει να μην έχουν τα πόδια τους βουτηγμένα στη λάσπη αλλά, αντιθέτως, να πληρώνουν με πενταροδεκάρες ανασφάλιστους αλβανούς ή πακιστανούς για να κάνουν τη βρόμικη δουλειά γι' αυτούς την ώρα που εκείνοι έπιναν τα φρεντουτσίνα τους στις τρέντι αρχοντοβλάχικες καφετέριες της Λάρισας...
Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει πως υπάρχει λογική στο "πονάει χέρι, κόβει χέρι", στην οποία, με τη γνωστή του αλαζονεία στα όρια της αγένειας, επέμεινε και χθες ο Β. Σόιμπλε από το Νταβός. Η απάντηση στη φοροδιαφυγή των ελευθέρων επαγγελματιών και των αγροτών είναι η φορολόγηση κι όχι η υπερφορολόγησή τους. Η ελληνική οικονομία δεν υπάρχει περίπτωση να ανακάμψει αν δεν μείνει κανένας έλληνας ζωντανός για να το πετύχει. Η μακρά περίοδος της λιτότητας στην Ευρώπη δεν έχει ωφελήσει κανέναν άλλον στην ήπειρο παρά μόνο τους γερμανούς, οι οποίοι κι εκείνοι δεν θα αργήσει να φτάσει η στιγμή που θα νιώσουν την πίεση που προκαλείται όταν δεν θα υφίστανται αγορές οι οποίες θα μπορούν να απορροφούν τις εξαγωγές τους. Τα θεμέλια, άλλωστε, της πτώσης κάθε αυτοκρατορίας "χτίζονται" όταν αυτή αισθάνεται πιο ισχυρή από ποτέ, γιατί είναι ακριβώς η απληστία και η ματαιοδοξία που υπνωτίζουν τους εξουσιαστές και προλειαίνουν τη συντριβή τους...
Η σημερινή κυβέρνηση, μολονότι δεν αποδέχεται ότι το τρίτο μνημόνιο είναι η καλύτερη λύση για τον τόπο, το εφαρμόζει πολύ πιο πιστά από όσο εφάρμοσαν τα δύο πρώτα οι προκάτοχοί της. Εχει ήδη προχωρήσει, για παράδειγμα, σε περισσότερες αποκρατικοποιήσεις από εκείνους που παριστάνουν τους υπέρμαχους της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, ενώ έχει προτείνει ένα ασφαλιστικό νομοσχέδιο το οποίο εκτιμά πως δεν υπάρχει λόγος να μην γίνει αποδεκτό από τους εταίρους, παρόλο που δεν λείπουν από αυτό οι αδικίες, όπως συμβαίνει βεβαίως και με το αγροτικό...
Η Ελλάδα, επομένως, εφαρμόζει το πρόγραμμα κι ας μην αποδειχθεί ικανό να μας βγάλει από την άβυσσο, περιμένοντας και μαχόμενη να αλλάξουν οι ισορροπίες στην Ευρώπη αλλά και στην ίδια τη Γερμανία, όπου το δίδυμο Μέρκελ-Σόιμπλε τα έχει βρει σκούρα με το προσφυγικό. Η επιμονή, λοιπόν, σε πολιτικές άγριας λιτότητας σε βάρος των μικρομεσαίων καθιστούν τον Αλέξη Τσίπρα περισσότερο συμπαθή στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και στην Ουάσιγκτον. Δεν τρέφω, ωστόσο, τις αυταπάτες που έτρεφα ένα χρόνο πριν. Αν δεν αλλάξει και το Βερολίνο, η ζωή όλων των ευρωπαίων θα χειροτερεύσει ακόμα περισσότερο. Και τότε δεν θα υπάρχει καμιά αμφιβολία για το ποιοί ήταν οι ηλίθιοι που οδήγησαν την Ευρώπη στο γκρεμό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου