Αν ο Τσίπρας αποτύχει, διάδοχος θα είναι ο Βαρουφάκης ή ο Κασιδιάρης, πάντως όχι ο Κούλης...

Αν στο ποδόσφαιρο οι μισοί είναι ολυμπιακοί και οι άλλοι μισοί αντιολυμπιακοί στη ΝΔ η ίδια αναλογία αντιστοιχεί για τους καραμανλικούς και τους αντικαραμανλικούς. Η νίκη τού Κούλη είναι όντως μια έκπληξη, αλλά αν σκεφτεί κανείς πως γύρω του συσπειρώθηκαν οι δύο χαμένοι συνυποψήφιοί του στον πρώτο γύρο κι ότι ο αντίπαλός του ναι μεν είχε τη στήριξη του καραμανλικού μπλοκ αλλά δεν λεγόταν Καραμανλής και ήταν κάποιος απαρχαιωμένος που έχει ήδη χάσει εκλογές από τον Αλέξη Τσίπρα, τότε η επικράτηση του εκλεκτού τής διαπλοκής δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί θρίαμβος. Αν μου επιτρέπετε μια ιστορική υπόθεση, αν αντίπαλος του Κούλη ήταν ο Κώστας Καραμανλής ο νεώτερος, ο βουλευτής Σερρών, το κόμμα θα παρέμενε και με άνεση στα χέρια των καραμανλικών...

"Και τότε, ρε εξυπνάκια, γιατί δεν κατέβηκε ο Καραμανλής αφού είχε τη νίκη στο τσεπάκι του;", είναι ένα εύλογο ερώτημα. Η απάντησή του, ωστόσο, δεν είναι καθόλου δύσκολη: γιατί, αυτήν τη στιγμή τουλάχιστον, κανένας στη Συγγρού δεν πιστεύει ότι όποιος κι αν εκλεγόταν πρόεδρος της ΝΔ θα είναι κι ο επόμενος πρωθυπουργός τής χώρας. Κι εκείνοι βλέπουν πως δύο είναι τα πιθανά σενάρια για το όχι και τόσο μακρινό μέλλον. Το πρώτο θέλει τον Αλέξη Τσίπρα να επιτυγχάνει, με τη συνδρομή τής αλλαγής των πολιτικών συσχετισμών στην Ευρώπη, να ξεπερνά το σκόπελο του μνημονίου που υπόγραψε και να φέρνει τη χώρα ξανά σε τροχιά ανάπτυξης με φιλολαϊκά μέτρα τα οποία θα ενισχύουν τα εισοδήματα της μεσαίας τάξης. Ακόμα, όμως, κι αν δεν συμβεί κάτι τέτοιο κι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτύχει, ποιός πιστεύει ότι ο ελληνικός λαός θα επιστρέψει στη ΝΔ, πόσω μάλλον όταν αυτής θα ηγείται ένας νεοφιλελεύθερος συνειδητώς μνημονιακός όπως ο Κούλης, κι ότι δεν θα εναποθέσει την ελπίδα του είτε σε εκείνους που εγκατέλειψαν την κυβέρνηση της Αριστεράς χαρακτηρίζοντάς την προδοτική είτε στους χιμπαντζήδες με τα μαύρα, ιδίως αν αθωωθούν από τα δικαστήρια;...

Τυχόν περαιτέρω φτωχοποίηση των μικρομεσαίων στρωμάτων θα τα οδηγήσει στην πλήρη ριζοσπαστικοποίησή τους, είτε προς τα αριστερότερα είτε προς τα δεξιότερα, όπως συμβαίνει άλλωστε κι αλλού στην ήπειρό μας παρόλο που καμιά άλλη ευρωπαϊκή χώρα δεν έχει πιεστεί τόσο πολύ όσο η δική μας, και πάντως όχι στην αγκαλιά εκείνων που κοιμούνται με αφίσες τής Θάτσερ, του Ρέιγκαν, του Φρίντμαν ή του Χάγιεκ στο προσκεφάλι τους. Σε αυτό το ενδεχόμενο είναι πολύ πιο πιθανό διάδοχος του Αλέξη Τσίπρα να είναι ο Γιάνης Βαρουφάκης, ο οποίος διατηρεί τα υψηλότερα ποσοστά δημοφιλίας ανάμεσα σε εκείνους που το καλοκαίρι ήθελαν πλήρη ρήξη, ή ο Ηλ. Κασιδιάρης από ό,τι είναι ο Κούλης, ο οποίος έχει χτίσει γύρω από το άτομό του το μύθο τού μεταρρυθμιστή μόνο και μόνο γιατί απόλυσε καθαρίστριες και σχολικούς φύλακες και κατάργησε τη δημοτική αστυνομία. Υπό αυτήν την έννοια μόνο τυχαίο δεν είναι πως απολαμβάνει της έμμεσης στήριξης και πολιτικών φαντασμάτων όπως ο αρχιερέας τής διαπλοκής, που διατηρούν για τον εαυτό τους το ρόλο του δυσοίωνου προφήτη δίχως ίχνος μεταμέλειας για τα δικά τους εγκλήματα που μας οδήγησαν στα μνημόνια...