Ο αρχινεολαίος τού ΣΥΡΙΖΑ προσβάλλει τα εκατομμύρια που αγωνίστηκαν για το σοσιαλισμό κι όχι για τον καπιταλισμό τού δίνω για να πάρω...

Το τελευταίο πράγμα που θέλω είναι να υπερασπιστώ ρεπορτάζ μιας ρυπαροφυλλάδας όπως το "Πρώτο Θέμα". Καλώς ή κακώς, πάντως, υποβολιμαίως ή μη το έντυπο του Θ. Αναστασιάδη δημοσίευσε ένα κομμάτι για το διορισμό συγγενών τού γραμματέα τής Νεολαίας τού ΣΥΡΙΖΑ σε θέσεις συμβούλων υπουργών, ακόμα και στο πρωθυπουργικό γραφείο. Ο Ιασ. Σχινάς-Παπαδόπουλος εξέδωσε μια επιθετική ανακοίνωση στην οποία έκανε λόγο για "ρουφιάνους", "Πρώτα Φλέματα" και για τους αγώνες που έδωσε η οικογένειά του κι ο ίδιος για την Αριστερά. Για την ταμπακιέρα, ωστόσο, δεν είπε τίποτα ή, μάλλον, είπε πολλά με τον τρόπο του. Αποκάλυψε τον τρόπο με τον οποίο σκέφτονται ορισμένοι στην Κουμουνδούρου. Ο συριζαίος αρχινεολαίος με την ακτιβιστική δράση ούτε λίγο ούτε πολύ υποστηρίζει πως τώρα που είμαστε εξουσία ήρθε η ώρα τής επιβράβευσης για τους αγώνες τής επονίτισσας γιαγιάς μας ή για τα ένσημα που κόλλησε ο οικοδόμος πατέρας μας...

"Το κόμμα μάς ζήτησε να βάλουμε πλάτη", δικαιολογείται ο και ράπερ Σχινάς-Παπαδόπουλος για να αιτιολογήσει αυτό που στα ελληνικά χωριά από τα χρόνια τής τουρκοκρατίας ονομάζουν πολύ λαϊκά "ρουσφέτι". Φαντάζομαι, όμως, "αγαπητέ" Ιάσωνα πως το κόμμα και την Αριστερά μπορεί να τα υπηρετεί κανείς και χωρίς να αμείβεται από το δημόσιο ταμείο γιατί σε διαφορετική περίπτωση δεν υπηρετούμε το σοσιαλισμό αλλά τον καπιταλισμό τού δίνεις για να πάρεις. Ασε που τέτοιου είδους επιχειρήματα προσβάλλουν τα εκατομμύρια των Αριστερών που αγωνίστηκαν κι αγωνίζονται για τις αξίες τους δίχως να ζητούν ή να προσδοκούν σε κρατικά οφίτσια...

Η κυβέρνηση της Αριστεράς πυροβολεί τα πόδια της όταν την ίδια ώρα που δίνει μια σοβαρή μάχη για την καταπολέμηση της διαπλοκής και της φοροδιαφυγής, με την αξιοποίηση των διαφόρων σχετικών λιστών σε αντίθεση με ό,τι δεν έπρατταν οι προκάτοχοί της, υποκύπτει στο αμάρτημα της δημιουργίας κομματικού κράτους, προσφέροντας επιχειρήματα να την επικρίνουν ακόμα και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Οποιος συγγενής ή φίλος βουλευτή ή υπουργού επιθυμεί να συνδράμει στην προσπάθεια η χώρα να απαγκιστρωθεί από τα μνημόνια είναι καλοδεχούμενος. Αρκεί αυτό να μην προϋποθέτει την κατάληψη δημόσιας θέσης, πόσω μάλλον επί πληρωμή, στην περίπτωση που υπάρχουν κι άλλοι υποψήφιοι με περισσότερα ή ακόμα και με τα ίδια προσόντα...

Το ζητούμενο δεν μπορεί να είναι η αντικατάσταση του "πράσινου" και του "γαλάζιου" κράτους από ένα "μοβ-ροζ", αλλά να στελεχωθεί με κριτήρια αξιοκρατίας και κοινωνικής δικαιοσύνης, ώστε να μην μπορεί κανένας Μητσοτάκης να χρησιμοποιεί την αναποτελεσματικότητά του ως δικαιολογία για τη διάλυσή του. Και η αξιοσύνη δεν αποδεικνύεται από τα πόσα χημικά έχεις "φάει" σε πορείες ούτε από το πόσες εκδρομές πήγες με την ΕΔΑ όταν ήσουν νέος, αλλά από τις σπουδές και την επαγγελματική σου πορεία, για παράδειγμα. Τα υπόλοιπα δεν είναι τίποτα άλλο από εμπόριο ιδανικών για τις μάζες...

Οι δημοσκοπήσεις τού Σαββατοκύριακου είναι τόσο αξιόπιστες όσο και οι πληροφορίες που μπορείς να αντλήσεις από μια συζήτηση μεταξύ του Βαρόνου Μινχάουζεν και του Πινόκιο. Ακόμα κι αν δεν είναι πειραγμένες, που πολύ το αμφιβάλλω για εταιρείες που γελοιοποιήθηκαν ουκ ολίγες φορές τον τελευταίο χρόνο, με ποσοστά αναποφάσιστων πάνω από 30% και με τη ΝΔ να έχει εκλέξει πρόεδρο μόλις πριν μερικές ημέρες και δίχως αυτός να έχει δώσει δείγμα γραφής (τί προτείνει, για παράδειγμα, ο Κούλης για το ασφαλιστικό που θα είναι λιγότερο νεοφιλελεύθερο από τις απαιτήσεις των δανειστών;) είναι πολύ πρόωρο να μιλάμε για ανατροπή τού πολιτικού σκηνικού, όπως πολύ θα επιθυμούσε η ελίτ. Ελπίζω, όμως, τα καμπανάκια να ακούγονται δυνατά στο Μαξίμου, όπου οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι η καθημερινότητα των μικρομεσαίων βγάζει και γκρεμίζει κυβερνήσεις...

Ακόμα, για παράδειγμα, κι αν διαγραφεί το σύνολο του δημόσιου χρέους, που έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να συμβεί, αυτή η εξέλιξη θα είχε μακροπρόθεσμα οφέλη για την τσέπη τού μέσου έλληνα και με την προϋπόθεση πως αυτό δεν θα αυξανόταν ξανά λόγω πρακτικών όπως η ευνοιοκρατία. Αν δεν βελτιωθεί η ποιότητα ζωής τού μικρομεσαίου σε σχετικώς σύντομο χρονικό διάστημα, όσα πρόστιμα εκατομμυρίων και να πληρώσουν εκείνοι που βρίσκονται στις λίστες Λαγκάρντ ή Μπόργιανς δεν πρόκειται να τον πείσουν πως αξίζει να συνεχίζει να εμπιστεύεται αυτούς που τον κυβερνούν σήμερα. Δεν είναι ο Κούλης που θα έπρεπε να τρομάζει τον Αλέξη Τσίπρα, αλλά ο ΕΝΦΙΑ, οι φόροι, τα χαράτσια, οι εισφορές και, κυρίως, να γίνει το τέρας που κυνηγούσε από τα σχολικά του χρόνια. Κατανοητό;...